Jeśli nastąpił rozstrój zdrowia po szczepieniu, powodując trwałe kalectwo, zasady współżycia społecznego przemawiają za zasądzeniem odszkodowania.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu zasądził odszkodowanie w wyroku z dnia 22 stycznia 2013 r. (I ACa 1160/12). Jest to jedyny znany nam przypadek zasądzenia odszkodowania w Polsce.
W 14 krajach europejskich utworzono fundusze odszkodowawcze, często współfinansowane przez producentów szczepionek. Więcej tutaj. W USA natomiast prawo chroni producentów szczepionek, zamykając rodzinom drogę dochodzenia od nich zadośćuczynienia. Fundusz w Stanach finansowany jest z podatku nałożonego na produkty lecznicze sprzedawane przez firmy farmaceutyczne (National Vaccine Injury Compensation Program). Minister Zdrowia zapowiadał w 2017 roku utworzenie funduszu w Polsce. Nic takiego się nie wydarzyło. (powstał w 2019 roku).
Kilja rodzin walczy o odszkodowanie ze wsparciem STOP NOP, m.in.
WYROK TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI UE: ODSZKODOWANIE ZA POWIKŁANIA POSZCZEPIENNE NAWET BEZ DOWODÓW NAUKOWYCH
Jeżeli nie ma naukowych dowodów na to, że chorobę wywołała wadliwa szczepionka, o odpowiedzialności producenta szczepionki mogą przesądzić inne poważne, precyzyjne i spójne przesłanki ? uznał Trybunał Sprawiedliwości UE.
WIĘCEJ http://stopnop.com.pl/wyrok-tsue-odszkodowanie-za-powiklania-poszczepienne/
DROGA CYWILNA
W Polsce dochodzenie odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę spowodowaną NOP może odbyć się na zasadach ogólnych przed sądem powszechnym w trybie postępowania cywilnego jako roszczenie wobec podmiotów odpowiedzialnych za powstanie tej szkody. Jedyną drogą dochodzenia odszkodowania i zadośćuczynienia w przypadku powikłań związanych z podaniem szczepionki, będącego wynikiem czy to błędu medycznego, czy też działań niepożądanych wywołanych szczepionką, pozostaje postępowanie przed sądem cywilnym.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRODUCENTA
W przypadku producentów szczepionek zastosowanie będą miały przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny dotyczące tzw. odpowiedzialności za produkt niebezpieczny oparty na zasadzie ryzyka (art. 449 KC). Dotyczy to również sytuacji, gdy zdarzenie niepożądane nie jest związane z zawinioną przez producenta wadą szczepionki, ale wynika jedynie z niemożliwej do przewidzenia indywidualnej reakcji pacjenta na szczepionkę.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ LEKARZA
Lekarz odpowiada na zasadach ogólnych odpowiedzialności deliktowej. Tego rodzaju odpowiedzialność oparta jest na zasadzie winy. Aby można było mówić o odpowiedzialności deliktowej lekarza, muszą wystąpić łącznie trzy elementy: wina, szkoda, związek przyczynowy. ?To na pacjencie, jako na stronie powodowej, ciąży obowiązek wykazania, iż doszło do wyrządzenia szkody przez lekarza, działanie lub zaniechanie było zawinione, zachodzi związek przyczynowy między działaniem lub zaniechaniem a wyrządzeniem szkody? (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 3 czerwca 2014 r., I ACa 1494/13). Lekarz odpowiada za zastosowanie leku zgodnie ze wskazaniami tzw. aktualnej wiedzy medycznej, a jeśli wykracza poza charakterystykę produktu leczniczego, na lekarzu spoczywa ciężar udowodnienia zasadności i potrzeby takiego naruszenia.
ZGODA NA ZABIEG MEDYCZNY
Pacjenci pragnący dochodzić odszkodowań powinni zwrócić szczególną uwagę na pojęcie zgody, która jest oświadczeniem woli pacjenta, co jest podstawę do wykazania, iż działanie lekarza było bezprawne. Zgodnie z treścią art. 32 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu zgody przez pacjenta. W odniesieniu do pacjentów małoletnich lub niezdolnych do świadomego wyrażenia zgody wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego. Pacjent przed ustnym lub pisemnym wyrażeniem zgody musi zostać poinformowany o diagnozie, proponowanych metodach leczenia i związanym z tym ryzyku.
Ustawa przewiduje zgodę pisemną pacjenta w odniesieniu do zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki zwiększającej ryzyko dla pacjenta. Pisemna zgoda wymagana jest także w odniesieniu do pacjentów, którzy nie ukończyli 16. roku życia. Lekarskie badanie kwalifikacyjne oraz obowiązkowe szczepienia ochronne u osób, które ukończyły 6. rok życia, a nie osiągnęły pełnoletności, można przeprowadzić bez obecności osób sprawujących prawną pieczę nad tą osobą albo opiekuna faktycznego, po uzyskaniu ich pisemnej zgody i informacji na temat uwarunkowań zdrowotnych mogących stanowić przeciwwskazanie do szczepień (rozporządzenie MZ z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych). W pozostałych przypadkach zgoda może przyjąć formę ustną. Ciężar dowodu wykonania ustawowego obowiązku udzielenia pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji, poprzedzającej wyrażenie zgody na zabieg spoczywa na lekarzu (wyrok Sądu Najwyższego ? Izba Cywilna, z dnia 17 grudnia 2004 r. II CK 303/2004).
Sąd Najwyższy stwierdził, iż: „sama aprobata pacjenta dokonania zabiegu, uzyskana w sytuacji braku uprzedniego udzielenia mu przystępnej informacji, nie może być traktowana jako zgoda w rozumieniu art. 32 i 34 ustawy z 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2012 r. III CSK 227/1).
ODSZKODOWANIE ZA NOP U NOWORODKA
W 2012 roku wprowadzono administracyjny tryb ubiegania się o odszkodowanie w odniesieniu do zdarzeń medycznych, takich jak zastosowanie produktów leczniczych, a więc także szczepionek. Przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 roku o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zawierają ograniczenia. Przepisy te można zastosować jedynie w odniesieniu do zdarzeń medycznych będących następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych w szpitalu – czyli dotyczy to szczepienia noworodków. Ustawa zastrzega także, iż rozstrój zdrowia musi zostać wywołany zastosowaniem produktu leczniczego (podaniem szczepionki) niezgodnie z aktualną wiedzą medyczną, co wyłącza NOP wywołane indywidualną, niemożliwą do przewidzenia indywidualną reakcję na szczepionkę.
CHCESZ WALCZYĆ O ODSZKODOWANIE?
Napisz na email justyna.socha@stopnop.com.pl
Współpracujemy z Kancelarią Adwokacką www.adwokat-poznan.pl
Kodeks cywilny
Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny
Art. 449 1 . § 1. Kto wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczej (producent) produkt niebezpieczny, odpowiada za szkodę wyrządzoną komukolwiek przez ten produkt.
§ 2. Przez produkt rozumie się rzecz ruchomą, choćby została ona połączona z inną rzeczą. Za produkt uważa się także zwierzęta i energię elektryczną.
§ 3. Niebezpieczny jest produkt niezapewniający bezpieczeństwa, jakiego można oczekiwać, uwzględniając normalne użycie produktu. O tym, czy produkt jest bezpieczny, decydują okoliczności z chwili wprowadzenia go do obrotu, a zwłaszcza sposób zaprezentowania go na rynku oraz podane konsumentowi informacje o właściwościach produktu. Produkt nie może być uznany za niezapewniający bezpieczeństwa tylko dlatego, że później wprowadzono do obrotu podobny produkt ulepszony.
Art. 449 2 . Producent odpowiada za szkodę na mieniu tylko wówczas, gdy rzecz zniszczona lub uszkodzona należy do rzeczy zwykle przeznaczanych do osobistego użytku i w taki przede wszystkim sposób korzystał z niej poszkodowany.
Art. 449 3 . § 1. Producent nie odpowiada za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, jeżeli produktu nie wprowadził do obrotu albo gdy wprowadzenie produktu do obrotu nastąpiło poza zakresem jego działalności gospodarczej. § 2. Producent nie odpowiada również wtedy, gdy właściwości niebezpieczne produktu ujawniły się po wprowadzeniu go do obrotu, chyba że wynikały one z przyczyny tkwiącej poprzednio w produkcie. Nie odpowiada on także wtedy, gdy nie można było przewidzieć niebezpiecznych właściwości produktu, uwzględniając stan nauki i techniki w chwili wprowadzenia produktu do obrotu, albo gdy właściwości te wynikały z zastosowania przepisów prawa.
Art. 449 4 . Domniemywa się, że produkt niebezpieczny, który spowodował szkodę, został wytworzony i wprowadzony do obrotu w zakresie działalności gospodarczej producenta.
Art. 449 5 . § 1. Wytwórca materiału, surowca albo części składowej produktu odpowiada tak jak producent, chyba że wyłączną przyczyną szkody była wadliwa konstrukcja produktu lub wskazówki producenta. § 2. Kto przez umieszczenie na produkcie swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego podaje się za producenta, odpowiada jak producent. Tak samo odpowiada ten, kto produkt pochodzenia zagranicznego wprowadza do obrotu krajowego w zakresie swojej działalności gospodarczej (importer).
§ 3. Producent oraz osoby wymienione w paragrafach poprzedzających odpowiadają solidarnie.
§ 4. Jeżeli nie wiadomo, kto jest producentem lub osobą określoną w § 2, odpowiada ten, kto w zakresie swojej działalności gospodarczej zbył produkt niebezpieczny, chyba że w ciągu miesiąca od daty zawiadomienia o szkodzie wskaże poszkodowanemu osobę i adres producenta lub osoby określonej w § 2 zdanie pierwsze, a w wypadku towaru importowanego ? osobę i adres importera.
§ 5. Jeżeli zbywca produktu nie może wskazać producenta ani osób określonych w § 4, zwalnia go od odpowiedzialności wskazanie osoby, od której sam nabył produkt.
Art. 449 6 . Jeżeli za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny odpowiada także osoba trzecia, odpowiedzialność tej osoby i osób wymienionych w artykułach poprzedzających jest solidarna. Przepisy art. 441 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 449 7 . § 1. Odszkodowanie za szkodę na mieniu nie obejmuje uszkodzenia samego produktu ani korzyści, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w związku z jego używaniem. § 2. Odszkodowanie na podstawie art. 4491 nie przysługuje, gdy szkoda na mieniu nie przekracza kwoty będącej równowartością 500 euro.
Art. 449 8 . Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez produkt niebezpieczny ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednak w każdym wypadku roszczenie przedawnia się z upływem lat dziesięciu od wprowadzenia produktu do obrotu.
Art. 449 9 . Odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie można wyłączyć ani ograniczyć. Dziennik Ustaw ? 47 ? Poz. 459 2017-03-03
Art. 449 10 . Przepisy o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie wyłączają odpowiedzialności za szkody na zasadach ogólnych, za szkody wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania oraz odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady i gwarancji jakości.
Art. 449 11. Nie można w drodze umowy wyłączyć lub ograniczyć odpowiedzialności określonej w przepisach niniejszego tytułu, także w razie dokonania wyboru prawa obcego.