STOP NOP do Ministra Zdrowia, Narodowego Fundusz Zdrowia, Rzecznika Praw Pacjenta, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, do wiadomości Prezesa Rady Ministrów

 

WEZWANIE DO USUNIĘCIA NARUSZEŃ PRAWA

Dotyczy:  powszechnego łamania prawa krajowego i międzynarodowego, praw człowieka i praw pacjenta w zakresie systemu szczepień,  wobec dzieci oraz ich opiekunów prawnych, w podległych i nadzorowanych przez Ministra Zdrowia placówkach medycznych ? w postaci przestępczego pozbawiania dzieci prawa dostępu do gwarantowanych świadczeń medycznych i opieki medycznej, w celu zmuszenia tych dzieci do poddania się szczepieniom. tj. prześladowanie ze względów uznanych za niedopuszczalne na podstawie prawa międzynarodowego z zamiarem pozbawienia praw podstawowych: prawa do zdrowia, prawa do szczególnej ochrony, prawa do poszanowania życia prywatnego i integralności fizycznej, prawa do równego traktowania.

Wzywamy Ministra Zdrowia oraz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, do natychmiastowego usunięcia drogą uprawnień nadzorczych organów, a Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka i Rzecznika Praw Pacjenta drogą uprawnień wynikających z delegacji do ochrony praw poszkodowanych przez administrację obywateli, upowszechnianych dziś na terenie Rzeczpospolitej Polskiej rażących naruszeń prawa przez podmioty medyczne i pracowników medycznych wobec nieletnich pacjentów oraz ich przedstawicieli ustawowych, w postaci przestępczego pozbawiania dzieci dostępu do finansowanej ze środków publicznych rejonowej opieki medycznej, zgodnej z wyborem pacjenta, oraz kierowania gróźb przestępczej odmowy świadczenia usług gwarantowanych, z powodu realizacji przez te dzieci niezbywalnych praw podstawowych do ochrony przed naruszaniem integralności fizycznej oraz do niewyrażenia zgody na związaną z ryzykiem utraty zdrowa lub życia ingerencję medyczną z użyciem nieuchronnie niebezpiecznych immunologicznych produktów farmaceutycznych.

Wskazane naruszenie ma charakter ogólnopolski, w związku z tym istnieje uzasadnione podejrzenie inspirowania tych nielegalnych działań przez urzędników i/lub funkcjonariuszy publicznych wysokiego szczebla, podobnie jak w przypadku wdrażania na terenie całego kraju bezprawnych oświadczeń o ?świadomej odmowie szczepień?, zainicjowanego kilka lat temu przez eksperta będącego funkcjonariuszem publicznym i NIZP-PZH.

Uprawnienia nadzorcze, kontrolne i karne Ministra Zdrowia i Narodowego Funduszu Zdrowia wobec świadczeniodawców, wynikają wprost z przepisów Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Art.: 64, 163, 165, 170-172).

Jednocześnie na podstawie Artykułu 13 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Ogólnopolskie Stowarzyszenie Wiedzy o Szczepieniach STOP NOP żąda wskazania przez Ministra Zdrowia i Prezesa NFZ w terminie 14 dni od doręczenia niniejszego wezwania, skutecznej prawnej ścieżki odwoławczej, jaką należy stosować w obronie przed takimi przestępczymi, naruszającymi przepisy krajowe i międzynarodowe działaniami placówek medycznych i/lub lekarzy.

Stowarzyszenie jest w posiadaniu pisma Rzecznika Praw Pacjenta w odpowiedzi na indywidualne zgłoszenie o w/w przestępczym procederze, w którym Rzecznik legitymizuje wymienione działania placówek medycznych i/lub lekarzy wobec osób realizujących podstawowe prawa człowieka i prawa pacjenta w zakresie decydowania o poddawaniu się lub nie procedurze medycznej związanej z ryzykiem, jaką są szczepienia.

Dokument ten będzie podstawą dowodową przeciwko funkcjonariuszowi pełniącemu urząd Rzecznika Praw Pacjenta, w związku z niedopełnieniem obowiązków i przekroczeniem uprawnień, co stanowi podżeganie i pomocnictwo w popełnianiu tych przestępstw wobec małoletnich pacjentów.

W przypadku, gdy Minister Zdrowia i Prezes NFZ nie podejmą natychmiastowych działań kontrolnych i karnych z urzędu wobec wskazanych w załącznikach do niniejszego wezwania placówek i/lub lekarzy łamiących prawo, oraz w formie nadzorczych wytycznych wobec wszystkich placówek medycznych na terenie kraju, i gdy nie będą w stanie wskazać skutecznej prawnej ścieżki odwoławczej dla ofiar tych zamachów na prawa podstawowe, Stowarzyszenie uzna, iż obywatele Polski nie mają w tym zakresie drogi odwoławczej na terenie kraju, co otwiera im drogę do bezpośredniego wystąpienia przeciwko Polsce do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (również zbiorowego) oraz do Komisji Europejskiej, z pominięciem krajowej ścieżki sądowej.

UZASADNIENIE

W ostatnim czasie do Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Wiedzy o Szczepieniach STOP NOP zgłaszają się osoby poszkodowane z terenu całego kraju ? osoby wobec których placówki medyczne, z powodu realizacji praw człowieka i praw pacjenta do decydowania o poddaniu się lub nie, związanej z ryzykiem utraty zdrowia lub życia interwencji medycznej w postaci szczepień, zastosowały przestępczą odmowę świadczenia dla dziecka opieki zdrowotnej i gwarantowanych usług medycznych finansowanych ze środków publicznych.

W przestępczej odmowie świadczenia w/w usług z powodu nie wyrażenia zgody na wykonanie szczepienia tzw. obowiązkowego we wskazanym przez placówkę terminie, powołują się na przepisy o prawie lekarza do odmowy/odstąpienia od leczenia.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, ani lekarz ani placówka medyczna nie mają prawa odmówić opieki medycznej i realizacji pozostałych świadczeń gwarantowanych, z powodu realizacji prawa podstawowego do nie poddawania się szczepieniom, ponieważ:

1. Procedura medyczna w postaci szczepienia nie jest terapią leczniczą a jedynie potencjalną sztuczną a przede wszystkim krótkotrwałą profilaktyką niektórych istniejących chorób zakaźnych.

Prawo lekarza do odmowy lub odstąpienia, dotyczy wyłącznie konkretnej sytuacji związanej z prowadzeniem lub przystąpieniem do konkretnej terapii leczniczej ? o czym świadczy choćby zapis Art. 38 ust.2, który nakazuje lekarzowi?wskazać realne możliwości uzyskania TEGO świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym?.

Ponadto prawo lekarza wykonującego zawód na podstawie stosunku pracy, do odmowy leczenia lub odstąpienia od leczenia, może być realizowane wyłącznie z poważnych przyczyn i po uzyskaniu zgody przełożonego. Opracowania prawne i etyczne określają charakter tych dopuszczalnych poważnych przyczyn ? wszystkie sprowadzają się w praktyce do ?niedostatków? leżących głównie po stronie lekarza (brak kwalifikacji, wiedzy lub możliwości leczenia konkretnego przypadku, stosunek emocjonalny do pacjenta lub pacjenta do lekarza, mogące mieć negatywne skutki dla przebiegu terapii, itp.)

2. Pacjent jest klientem lekarza i medycznej placówki usługowej, i w żadnym przypadku nie znajduje się w stosunku podległości wobec nich. Bezprawne naciski wobec pacjenta i nękanie go w celu wymuszenia określonego zachowania i zgody na nieuchronnie niebezpieczny zabieg medyczny, stanowi łamanie prawa i prowadzi do konfliktu, którego przyczyna leży po stronie lekarza/personelu medycznego a nie pacjenta.
   Każdy pacjent, w tym nieletni, ma niezbywalne prawa ? prawa konstytucyjne, prawa człowieka, prawa pacjenta, prawa ubezpieczonego, prawa konsumenta, itd. ? do których poszanowania, przestrzegania i realizacji bezwzględnie zobowiązany jest personel medyczny, w tym m.in.:
3. a) prawo do wyrażenia lub nie wyrażenia poinformowanej zgody na każdą czynność medyczną, przy czym lekarz obowiązany jest poinformować pacjenta o każdym możliwym aktualnie znanym ryzyku danej procedury medycznej, oraz o alternatywie w stosunku do metody proponowanej (czynności medyczne o podwyższonym ryzyku, na które pacjent dobrowolnie zdecyduje się wyrazić świadomą zgodę, wymagają ponadto pisemnej formy zgody),
4. b) prawo do nie poddawania się eksperymentom medycznym,
5. c) prawo równego dostępu do gwarantowanych świadczeń medycznych finansowanych ze środków publicznych,
6. d) prawo do szczególnej ochrony i opieki w przypadku dzieci.

3. Pacjent ma prawo wyciągać konsekwencje formalno-prawne wobec personelu medycznego łamiącego jego prawa, i nie może być to przyczyną odmowy świadczenia usług przez placówkę medyczną.

Kierownictwo placówki, której personel łamie prawa człowieka, prawa pacjenta, przepisy krajowe, powinno działać intensywnie w kierunku karania i eliminowania takich praktyk na swoim terenie, a nie w kierunku eliminowania pacjentów świadomych prawnie.

4. To pacjent jako świadczeniobiorca decyduje o wyborze placówki medycznej i lekarza, składając określoną przepisami deklarację wyboru. Placówka medyczna jako świadczeniodawca, który zawarł umowę na dostarczanie świadczeniobiorcom usług finansowanych ze środków publicznych, nie posiada ścieżki prawnej do ?wypowiedzenia? pacjentowi świadczenia tych usług ? jest to wprost łamanie prawa.

5. Praktyka ?wypowiadania? dzieciom usług z powodu nie wyrażenia zgody na nieuchronnie niebezpieczne szczepienie, jest szczególnie kuriozalna, niemoralna i wprost dyskryminacyjna ze względu na fakt, iż osoby dorosłe w tym personel placówek medycznych, nigdy nie były poddane zdecydowanej większości dziś nakładanych na dzieci przymusowych i zalecanych szczepień (Hib, pneumokoki, różyczka, świnka, ospa wietrzna, meningokoki, rotawirusy, HPV, grypa), oraz nie są regularnie maksymalnie co kilka lat doszczepiane w zakresie szczepień przyjmowanych ostatnio w dzieciństwie, a w szczególności przeciwko krztuścowi (udokumentowany zanik poszczepiennego uodpornienia w krótkim okresie czasu po zakończeniu cyklu szczepień, oraz powszechne nosicielstwo, zachorowalność i zakaźność wśród dorosłych osób onegdaj szczepionych).

Personel medyczny i ogółem osoby dorosłe, pod względem poszczepiennego uodpornienia w odniesieniu do zawartości aktualnego dziecięcego kalendarza szczepień tzw. obowiązkowych oraz zalecanych, nie różnią się więc niczym od osób w ogóle nie szczepionych.

Należałoby więc wypowiedzieć świadczenie usług medycznych ponad 30-tu milionom niedoszczepianych i nieszczepionych nowymi pozycjami z kalendarza, podatnych na zachorowanie, nosicielstwo i zakaźność dorosłych obywateli przebywających na terytorium Polski ? a nie dzieciom.

Należy też wspomnieć, iż agresywne i niemające podstaw w faktach stereotypy dotyczące rzekomego zagrożenia ze strony dzieci niezaszczepionych, podczas gdy niezaszczepionych dorosłych jest w polskiej populacji ok. 5-ciokrotnie więcej niż wynosi cała populacja dzieci, są efektem wyłącznie nieuczciwych praktyk rynkowych producentów szczepionek, lobbystów działających w ich imieniu oraz osób, w tym niejednokrotnie lekarzy i  funkcjonariuszy publicznych działających na ich rzecz.

Nieuczciwe praktyki obejmują m.in. zatajanie przed konsumentami/pacjentami istotnych, niekorzystnych dla tych produktów faktów dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, co jest możliwe m.in. dzięki powszechnemu udziałowi lekarzy w dezinformowaniu i zatajaniu informacji należnych pacjentowi, oraz w fałszowaniu kluczowych dla bezpieczeństwa wszystkich osób szczepionych, obowiązkowo zbieranych statystyk NOP (Inspekcja Sanitarna) i powikłań polekowych w tym szczepionek (URPL).

W związku z powyższym Stowarzyszenie oczekuje w terminie 30 dni od doręczenia niniejszego wezwania, na pisemną informację od Ministra Zdrowia i Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, oraz Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka i Rzecznika Praw Pacjenta, w sprawie podjętych konkretnych działań skutecznie i natychmiastowo usuwających wymienione naruszenia prawa na terenie całego kraju, stanowiące prześladowania i nieludzkie taktowanie. Działania Ministra Zdrowia mogą mieć również formę oficjalnego stanowiska i wytycznych, opublikowanych i rozesłanych do podmiotów podległych i nadzorowanych z nakazem zapoznania się i stosowania.

Od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia oczekujemy natychmiastowego podjęcia działań kontrolnych przewidzianych przepisami, bezpośrednio wobec wskazanych w załącznikach placówek, i ukarania ich.

Po tym terminie, w celu ochrony zbiorowo naruszanych a niezbywalnych praw obywateli Rzeczpospolitej Polskiej, zostaną wszczęte działania prawne przeciwko Ministrowi Zdrowia na ścieżce krajowej a następnie europejskiej.

Podstawa prawna:

 * Europejska Konwencja Praw Człowieka

 ARTYKUŁ 8  Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego

1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji.

[?]

 ARTYKUŁ 13 Prawo do skutecznego środka odwoławczego

Każdy, kogo prawa i wolności zawarte w niniejszej Konwencji zostały naruszone, ma prawo do skutecznego środka odwoławczego do właściwego organu państwowego także wówczas, gdy naruszenia dokonały osoby wykonujące swoje funkcje urzędowe.

 ARTYKUŁ 14 Zakaz dyskryminacji

Korzystanie z praw i wolności wymienionych w niniejszej Konwencji powinno być zapewnione bez dyskryminacji wynikającej z takich powodów jak płeć, rasa, kolor skóry, język, religia, przekonania polityczne i inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie bądź z jakichkolwiek innych przyczyn.

 * Karta Praw Podstawowych UE

 Artykuł 35 Ochrona zdrowia

Każdy ma prawo dostępu do profilaktycznej opieki zdrowotnej i prawo do korzystania z leczenia na warunkach ustanowionych w ustawodawstwach i praktykach krajowych. Przy określaniu i realizowaniu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego.

 * Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej

 Art. 68
1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielanych świadczeń określa ustawa.
3. Władze publiczne są zobowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.

 * Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty

 Art. 38.

1. Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. W przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym.
3. Jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego.
4. W przypadku odstąpienia od leczenia lekarz ma obowiązek uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.

 * Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

 Art. 15.

1. Świadczeniobiorcy mają, na zasadach określonych w ustawie, prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, których celem jest zachowanie zdrowia, zapobieganie chorobom i urazom, wczesne wykrywanie chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie niepełnosprawności i jej ograniczanie.
2. Świadczeniobiorcy przysługują świadczenia gwarantowane z zakresu:

1) podstawowej opieki zdrowotnej;

2) ambulatoryjnej opieki specjalistycznej;

3) leczenia szpitalnego;

4) opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień;

5) rehabilitacji leczniczej;

6) świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej;

7) leczenia stomatologicznego;

8) lecznictwa uzdrowiskowego;

9) zaopatrzenia w wyroby medyczne, na zlecenie osoby uprawnionej, oraz ich naprawy, o których mowa w ustawie o refundacji;

10) ratownictwa medycznego;

11) opieki paliatywnej i hospicyjnej;

12) świadczeń wysokospecjalistycznych;

13) programów zdrowotnych;

14) leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych dostępnych w aptece na receptę;

15) programów lekowych określonych w przepisach ustawy o refundacji;

16) leków stosowanych w chemioterapii określonych w przepisach ustawy o refundacji;

17) leków nieposiadających pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sprowadzanych z zagranicy na warunkach i w trybie określonym w art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. ? Prawo farmaceutyczne, pod warunkiem że w stosunku do tych leków wydano decyzję o objęciu refundacją na podstawie ustawy o refundacji;

18) środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, sprowadzonych z zagranicy na warunkach i w trybie określonym w art. 29a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, pod warunkiem, że w stosunku do tych środków wydano decyzję o objęciu refundacją na podstawie ustawy o refundacji.

 Art. 28.

1. Świadczeniobiorca ma prawo wyboru świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej spośród tych świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, [?]

1a. Świadczeniobiorca, dokonując wyboru świadczeniodawcy, o którym mowa w ust. 1, dokonuje jednocześnie wyboru lekarza, o którym mowa w art. 55 ust. 2a, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej lub położnej podstawowej opieki zdrowotnej.

[?]

 Art. 56.

1. Wybór, o którym mowa w art. 28 ust. 1 i 1a, świadczeniobiorca potwierdza oświadczeniem woli, zwanym dalej ?deklaracją wyboru?, będącym dokumentem w postaci:

1) papierowej lub

2) elektronicznej, [?]

6. W przypadku zaprzestania udzielania świadczeń opieki zdrowotnej przez wybranego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej u wybranego świadczeniodawcydeklaracje wyboru zachowują ważność w zakresie wyboru świadczeniodawcy do czasu wyboru innego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, położnej podstawowej opieki zdrowotnej lub wyboru nowego świadczeniodawcy.

 Art. 65.

Ubezpieczenie zdrowotne jest oparte w szczególności na zasadach:

1) równego traktowania oraz solidarności społecznej;

2) zapewnienia ubezpieczonemu równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej i wyboru świadczeniodawców spośród tych świadczeniodawców, którzy zawarli umowę z Funduszem, [?]

 Art. 64.

1. Podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych może przeprowadzić kontrolę udzielania świadczeń świadczeniobiorcom, a w szczególności kontrolę:

1) organizacji i sposobu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej oraz ich dostępności;

2) udzielania świadczeń opieki zdrowotnej pod względem zgodności z wymaganiami określonymi w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

[?]

 Art. 163.

1. Minister właściwy do spraw zdrowia sprawuje nadzór, stosując kryterium legalności, rzetelności i celowości, nad działalnością:

1) Funduszu;

2) świadczeniodawców, w zakresie realizacji umów z Funduszem;

3) podmiotów, którym Fundusz powierzył wykonywanie niektórych czynności;

4) aptek, w zakresie refundacji leków.

 Art. 165.

1. W ramach nadzoru minister właściwy do spraw zdrowia jest uprawniony w szczególności do:

[?]

3) żądania udostępnienia przez świadczeniodawcę wszelkich informacji, dokumentów i wyjaśnień, dotyczących realizacji umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

[?]

3. W razie stwierdzenia, na podstawie uzyskanych informacji, wyjaśnień i dokumentów, o których mowa w ust. 1, przypadków naruszeń prawa, statutu Funduszu lub interesu świadczeniobiorców minister właściwy do spraw zdrowia powiadamia odpowiednio Fundusz, świadczeniodawcę, podmiot, o którym mowa w art. 163 ust. 1 pkt 3, lub aptekę o stwierdzonych nieprawidłowościach oraz wydaje zalecenia mające na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności powiadamianego podmiotu do przepisów prawa, wyznaczając termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowania działalności do przepisów prawa.

 Art. 170.

1. W razie nieusunięcia w wyznaczonym terminie przez świadczeniodawcę lub podmiot, o którym mowa w art. 163 ust. 1 pkt 3, stwierdzonych nieprawidłowości, minister właściwy do spraw zdrowia może nałożyć na te podmioty karę pieniężną w wysokości do miesięcznej wartości umowy łączącej te podmioty z Funduszem, której dotyczą nieprawidłowości.

[?]

 Art. 171.

1. W przypadku stwierdzenia na podstawie uzyskanych informacji, wyjaśnień lub dokumentów, o których mowa w art. 165 ust. 1 pkt 1?4, rażącego naruszenia prawa lub rażącego naruszenia interesu świadczeniobiorców przez świadczeniodawcę lub podmiot, o którym mowa w art. 163 ust. 1 pkt 3, minister właściwy do spraw zdrowia może nałożyć na te podmioty karę pieniężną w wysokości do miesięcznej wartości umowy łączącej te podmioty z Funduszem, której dotyczą nieprawidłowości.

[?]

 Art. 172.

W przypadkach określonych w art. 170 ust. 1 i art. 171 minister właściwy do spraw zdrowia może wystąpić do dyrektora oddziału wojewódzkiego Funduszu o rozwiązanie umowy ze świadczeniodawcą albo podmiotem, o którym mowa w art. 163 ust. 1 pkt 3.

 Oraz:

 Art. 29.

Świadczeniobiorca ma prawo wyboru świadczeniodawcy udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych spośród tych świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, [?]

 Art. 30.

Świadczeniobiorca ma prawo wyboru szpitala spośród szpitali, które zawarły umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, [?]

 Art. 31.

1. Świadczeniobiorca ma prawo wyboru lekarza dentysty spośród lekarzy dentystów, którzy zawarli umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, [?]
2. Dzieci i młodzież do ukończenia 18. roku życia oraz kobiety w ciąży i w okresie połogu mają prawo do dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty oraz materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu tych świadczeń, zakwalifikowanych jako świadczenia gwarantowane dla tych osób.

 KODEKS KARNY

Art. 118a.

• 3. Kto, biorąc udział w masowym zamachu lub choćby w jednym z powtarzających się zamachów skierowanych przeciwko grupie ludności podjętych w celu wykonania lub wsparcia polityki państwa lub organizacji:
  2) DOPUSZCZA SIĘ POWAŻNEGO PRZEŚLADOWANIA grupy ludności z powodów uznanych za niedopuszczalne NA PODSTAWIE PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO, w szczególności politycznych, rasowych, narodowych, etnicznych, kulturowych, wyznaniowych lub z powodu bezwyznaniowości, światopoglądu lub płci, POWODUJĄC POZBAWIENIE PRAW PODSTAWOWYCH, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.