Krótka prezentacja wyników
Kiedy rozpoczynaliśmy poniższe analizy, od metagenomicznych przez chemiczne, mieliśmy wiele pytań i poszukiwaliśmy jedynie odpowiedzi na nie… Po uzyskaniu tych pierwszych wyników narosło jeszcze więcej pytań, ale i obaw! Analiza jakościowa i ilościowa składników organicznych jest niezwykle ważna w dziedzinie farmakologii, ponieważ potencjalne problemy związane z bezpieczeństwem wynikają z nowych metod produkcji leków biologicznych oraz ze złożonych strukturalnych i biologicznych cech tych produktów.
W Infanrix Hexa znaleźliśmy:
- zanieczyszczenia chemiczne powstałe w procesie produkcji lub w wyniku skażenia krzyżowego innymi liniami produkcyjnymi;
- toksyny chemiczne;
- toksyny pochodzące z peptydów bakteryjnych;
- nierozpuszczalne i nie ulegające rozkładowi makromolekuły, które reagują na próby białkowe i nie zostały rozpoznane w żadnej bazie danych rejestrującej białka;
Nie znaleźliśmy:
- antygenów białkowych: toksoidu błoniczego, tężcowego i krztuścowego, wirusowego zapalenia wątroby typu B, haemophilius influenzae typu B, poliomyelitis typu 1,2,3;
- formaldehydu i glutaraldehydu, fenoksyetanolu i pozostałości antybiotyków wymienionych w składzie;
W Infanrix Hexa jest sześć antygenów:
Tężcowy, błoniczy i krztuścowy, antygen D Poliomyelitis 1-2-3, białka wirusa zapalenia wątroby typu B uzyskane na drodze inżynierii genetycznej oraz polisacharydom Haemophylus połączonym chemicznie z toksoidem tężcowym jako nośnikiem. Toksoidy powstają w wyniku działania na nie formaldehydem i glutaraldehydem, które powinny usuwać toksyczność, zachowując nienaruszoną zdolność do pobudzania przeciwciał ochronnych przeciwko oryginalnym toksynom.
Spodziewaliśmy się znaleźć trzy toksoidy i inne antygeny niezmodyfikowane przez obróbkę formaldehydem i glutaraldehydem, oddzielić antygeny od siebie i aby były strawialne przez enzym specyficzny dla białek (trypsyna). Zamiast tego odkryliśmy prawdziwy polimer, nierozpuszczalny i niestrawialny, który podejrzewamy, że może być zbiorem chemicznie związanych ze sobą antygenów (należy ustalić, czy występuje on w postaci agregatu poszczególnych antygenów czy pojedynczej makrocząsteczki), o którym możemy znaleźć w literaturze częściowe informacje dotyczące pojedynczych antygenów.
Makrocząsteczka ta nie mogła być w żaden sposób rozpoznana przez bazy danych białek, a w rzeczywistości okazała się być stałym związkiem o nieznanej strukturze chemicznej.
Rozpuszczalność białek i ich trawienie (tj. zdolność do dzielenia ich na małe fragmenty peptydów) są dwiema typowymi cechami białek, które nie tylko umożliwiają badanie ich za pomocą specyficznych metod analitycznych, ale są również fundamentalne dla interakcji z układem odpornościowym w celu stworzenia przeciwciał ochronnych, ponieważ jeśli struktura białek jest silnie zmieniona w stosunku do struktury oryginalnej, to nowe przeciwciała działają zupełnie inaczej niż te, które są w stanie zaatakować oryginalne antygeny powodujące choroby.
Ponieważ ten polimer, z którym się zetknęliśmy, otrzymany z mieszanki antygenowej, różni się nie tylko budową przestrzenną, ale także chemicznie, możemy więc stwierdzić, że nie mamy do czynienia z antygenami podobnymi do pierwotnych, ale w postaci związku o nieznanej i nieprzewidywalnej toksyczności i skuteczności.
Nie tylko nie wykryto antygenów szczepionkowych, wykryto też 65 oznak zanieczyszczeń chemicznych, z których znane jest tylko 35%, wśród nich znajdują się różne pozostałości po przetwarzaniu i zanieczyszczenia krzyżowe z innych linii produkcyjnych, a ich identyfikacja zostanie przeprowadzona na drugim etapie badania analitycznego (tj. przy pomocy standardowych kontroli).
Wśród tych sygnałów zidentyfikowano również 7 toksyn chemicznych, prawdopodobnie pochodzących z zanieczyszczeń chemicznych procesu produkcyjnego lub innych linii produkcyjnych w zakładzie produkcji szczepionek; toksyny te mają strukturę, która prawdopodobnie mogłaby być częściowo pochodną reakcji formaldehydu, glutaraldehydu i bromocyjanu z innymi zanieczyszczeniami chemicznymi w szczepionce. Chcielibyśmy zwrócić uwagę, że toksyczność wielu z tych toksyn została potwierdzona i opublikowana w Pubchem lub Toxnet, co stwarza poważne problemy i wzbudza obawy związane z bezpieczeństwem.
Z badania frakcji białkowej i peptydowej uzyskano różne wolne peptydy pochodzenia bakteryjnego, pochodzące prawdopodobnie z komórek hodowli bakteryjnej wykorzystywanych do ekstrakcji antygenów. Literatura donosi, że peptydy bakteryjne są potencjalnymi alergenami [5], a także są zdolne do wywoływania reakcji autoimmunologicznych [6], co również stawia problem bezpieczeństwa, który musi być dokładniej wyjaśniony z organami regulacyjnymi.
Wracając do dwóch podstawowych zasad, które były naszym tematem na tej drodze analizy, potwierdzamy to, co powiedzieliśmy w ostatnim wywiadzie dla czasopisma naukowego Nature: pytamy o skuteczność i bezpieczeństwo szczepionek i nie do końca rozumiemy, jak można twierdzić, że szczepionka ta jest w stanie wygenerować nawet 6 typów przeciwciał ochronnych – do czego została zaprojektowana – a ponadto nie rozumiemy, w jaki sposób można twierdzić, że ten klaster składający się z 6 antygenów neurotoksycznych związanych ze sobą, jest nieszkodliwy dla noworodków.
Infanrix Hexa 6-walentna, jeśli chodzi o metodę, którą wybraliśmy do jej zbadania, wzbudza poważne wątpliwości zarówno co do jej skuteczności jak i bezpieczeństwa?
Jedno jest pewne – nie poprzestaniemy z kontynuacją badań.
Pełna analiza profilu składu chemicznego Infanrix Hexa.
Autor i link do źródła: 
Tłumaczenie: Zespół tłumaczy 
Referencje:
- J Chromatogr B Analyt Technol Biomed Life Sci. 2017 Jun 1;1054:80-92 – The combined use of analytical tools for exploring tetanus toxin and tetanus toxoid structures.
- Vaccine. 2007 Mar 8;25(12):2213-27. – Investigation of the detoxification mechanism of formaldehyde-treated tetanus toxin.
- https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/search/
- https://toxnet.nlm.nih.gov/
- Int J Med Microbiol. 2018 Aug;308(6):738-750. – The quest for bacterial allergens.
- Front Microbiol. 2017 Oct 9;8:1938 – Morbid Sequences Suggest Molecular Mimicry between Microbial Peptides and Self-Antigens: A Possibility of Inciting Autoimmunity.