Petycja o przestrzeganie Konstytucji, Praw Pacjenta i Praw Człowieka oraz zaniechanie nakładania uciążliwych grzywien w celu przymuszenia do szczepień zdrowych osób
Niniejszym na podstawie art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 2 ustawy o petycjach żądamy zaniechania przez Wojewodę Łódzkiego nakładania grzywien w celu indywidualnego przymuszenia do szczepień zdrowych osób za pośrednictwem Wojewódzkiej Stacji Sanitarno ? Epidemiologicznej w Łodzi.
Zgłaszamy również naruszenie obowiązującego prawa poprzez działanie organu niezgodne z właściwością i kompetencjami ustawowymi oraz zasadami współżycia społecznego. Nakładanie drastycznie wysokich grzywien, prowadzi do niszczenia rodzin, zagraża ich poczuciu bezpieczeństwa, poważnie pogarsza ich sytuację majątkową i społeczną wpływając negatywnie na warunki wychowania dzieci. Zaniechanie każdorazowego dokonania zbadania sytuacji majątkowej oraz rodzinnej osób w stosunku do których w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego przez organ egzekucyjny wojewoda nakłada grzywnę w celu przymuszenia do poddania małoletniego obowiązkowym szczepieniom ochronnym, jest działaniem na szkodę dziecka i rodziny.
Uzasadnienie
Ogólnopolskie Stowarzyszenie Wiedzy o Szczepieniach ?STOP NOP? jest instytucją społeczną powołaną do wspierania osób stosujących alternatywne w stosunku do szczepień ochronnych metody zapobiegania zakażeniom i chorobom zakaźnym. Swoje cele statutowe stowarzyszenie realizuje poprzez wsparcie prawne dla osób nie szczepiących wg standardowego kalendarza szczepień oraz dotkniętych niepożądanymi odczynami poszczepiennymi czy też innymi powikłaniami, które wystąpiły po szczepieniu.
W związku z prowadzoną przez siebie działalnością władze stowarzyszenia znalazły się w posiadaniu informacji o stosowaniu przez organ drastycznie uciążliwych środków przymusu, w celu administracyjnego zmuszenia rodziców, do poddania zdrowych dzieci obowiązkowym szczepieniom ochronnym.
Podkreślamy, że prawo osoby do odmowy wykonania obowiązkowych szczepień ochronnych zostało zagwarantowane przez art. 31 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jak również art. 16 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Zgodnie z przywołanym art. 16 pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy takiej zgody, po uzyskaniu informacji w zakresie określonym w art. 9 tejże ustawy. Analogiczną regulację zawierają przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty jak i postanowienia Konwencji o Prawach Człowieka i Biomedycynie z 19 listopada 1996 r., przede wszystkim zaś jej art. 5 oraz art. 8.
Co więcej Europejski Trybunał Praw Człowieka w orzeczeniach Matter vs Słowacja z dnia 5 lipca 1999 r. oraz Salvetti vs Włochy z dnia 9 lipca 2002 r. wskazał:
„Trybunał przypomina, że życie prywatne obejmuje integralność fizyczną i psychiczną osoby (nr 32647/96 , decyzja 07.01.98 , DR 94 , s. 91-93 ). W związku z tym Trybunał zbadał wniosek na podstawie artykułu 8 Konwencji, który stanowi co następuje: Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji. Władza publiczna nie może ingerować w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem przypadków, zgodnie z prawem i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, na ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Trybunał uważa, że obowiązkowe szczepienia jako przymusowe zabiegi medyczne oznaczają ingerencję w prawo do poszanowania życia prywatnego, gwarantowanego przez art. 8 ust. 1.?
W związku z niekonstytucyjnymi działaniami Ministra Zdrowia, jak i organów administracji w zakresie obowiązkowych szczepień ochronnych, dochodzi do naruszenia podstawowych praw i wolności osób nie stosujących zaleceń zawartych w komunikacie GIS (PSO).
Z informacji przekazanych stowarzyszeniu wynika, iż organ wymierza grzywny w stałej wysokości do 2000 zł w stosunku do każdej osoby wskazanej przez IS jako zobowiązanej, nie badając przy tym sytuacji rodzinnej, jak i majątkowej osób zobowiązanych. Taki stan rzeczy stoi w sprzeczności z przepisami ustawy, jak i aktualnym orzecznictwem sądów administracyjnych. Grzywny są nakładane na rodzinę podwójnie, osobno na każdego z rodziców, mimo, że dotyczą wykonania szczepień u jednego dziecka.
Zgodnie z art. 7 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organ egzekucyjny ma obowiązek stosowania środków najmniej uciążliwych dla zobowiązanego. Nie sposób mówić, aby organ każdorazowo ustalając kwotę grzywny w wysokości 1000 ? 2000 zł badał okoliczności konkretnej sprawy, a nadto aby stosował środki najmniej uciążliwe w celu przymuszenia do wykonania obowiązku. o więcej, przy ustalaniu wysokości grzywny organ egzekucyjny nie bierze pod uwagę końcowej sumy jaką rodzina zobowiązanych będzie musiała zapłacić. W większości przypadków postępowania egzekucyjne w celu zmuszenia do poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym prowadzone są przeciwko obojgu rodziców, a łączna kwota, sięgająca czasami wysokości nawet wielu tysięcy złotych, którą musi zapłacić rodzina, jest dla przeciętnej rodziny kwotą astronomiczną.
Obowiązek uzależnienia wysokości grzywny w celu przymuszenia od sytuacji majątkowej zobowiązanego został zasygnalizowany również w judykaturze przedmiotu. Jeszcze w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2008 r. wskazano, iż sytuacja majątkowa i rodzina zobowiązanego nie powinna pozostawać obojętna dla organu egzekucyjnego przy ustalaniu wysokości grzywny [1]. Powyższe zostało podtrzymane w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego [2].
Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt II OSK 1915/13: ?Wysokość grzywny w celu przymuszenia niewątpliwie należy uzależniać od sytuacji majątkowej zobowiązanego?.
Z powyższego wynika, iż organ egzekucyjny ma obowiązek badania sytuacji materialnej zobowiązanego i dopiero w oparciu o te dane podejmować decyzję w przedmiocie wysokości nakładanej grzywny. Pomimo ciążącego obowiązku organ egzekucyjny nie analizuje sytuacji majątkowej, jak i rodzinnej zobowiązanych. rak jest również w treści postanowień o nałożeniu grzywny wyjaśnienia przesłanek, jakimi kierował się organ przy zastosowaniu grzywny w celu przymuszenia. Powyższe oznacza całkowitą dowolność w tym zakresie i prowadzi do sytuacji, w której rozstrzygnięcie organu egzekucyjnego w tej części wymyka się spod kontroli sądu.
Ponadto zgodnie z opinią prawną Biura Analiz Sejmowych z dnia 17.08.2015 nr AS-WAL-1686/15, wojewoda nie ma prawa zawierać porozumienia z wojewódzka stacja sanitarno – epidemiologiczną w zakresie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Mówi ona, że:
?1. Wojewoda nie może zawierać porozumień z kierownikami zespolonych służb inspekcji i straży, gdyż podmioty te łączy z wojewoda stosunek podległości.
2. Organy wskazane w art. 20 §2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji działają jako organy egzekucyjne w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym tylko w sytuacji, gdy mają do tego wyraźne umocowanie ustawowe.
3. Wojewoda nie może powierzyć w drodze porozumienia wojewódzkim inspektorom sanitarnym prowadzenia w jego imieniu egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym, dotyczących szczepień ochronnych.?
W związku z tym wzywamy jak w petitum.
[1] Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt II OSK 43/07
[2] Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Łd 103/11, wyrok WSA w Warszawie, sygn. akt VIII SA/Wa 517/09, Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Go 98/15.