ALARM! PILNE! RZĄD NADAL FORSUJE PRZYMUS SZCZEPIEŃ DZIECI I ROZSZERZA GO NA DOROSŁYCH! REAGUJ!
http://www stopnop.com.pl/mz1574
WAŻNE! Ministerstwo Zdrowia opublikowało projekt rozporządzenia w sprawie przymusowych szczepień dzieci i dorosłych nr #MZ1574 w związku z uchyleniem obowiązku przez Trybunał Konstytucyjny w pierwszym orzeczeniu z 9 maja SK 81/19.
https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12376156/katalog/13001616#13001616
W ciągu ostatnich lat nałożono na rodziny aż 13 milionów złotych grzywien! www.stopnop.com.pl/miliony Tysiące rodziców walczy ramię w ramię ze STOP NOP i adwokatem Arkadiuszem Tetelą o swoje prawa, składając masowo skargi do Trybunału.
Ale to nie wszystko. Obowiązek rozszerzono na dorosłych! M. in. po urazie, z chorobami układu nerwowego, po przeszczepie, z chorobami metabolicznymi i cukrzycą, z przewlekłymi chorobami płuc i astmą.
Ponadto chwilę później opublikowano Projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wykazu zalecanych szczepień ochronnych oraz Międzynarodowej Książeczki Szczepień dokładając do listy zalecanych szczepień m.in. szczepionkę przeciw covid. https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12376552/katalog/13003744#13003744
CHROŃ DZIECI, SIEBIE I SWOICH BLISKICH! ZAANGAŻUJ SIĘ!
1. Napisz co myślisz o obowiązku szczepień i wyślij uwagi do Projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych i zalecanych szczepień ochronnych na email dep-zp@mz.gov.pl do wiadomości justyna.socha@stopnop.com.pl Termin konsultacji to 4 września, ale nadal mozna wysylać sprzeciwy również po tym umownym terminie.
Przykładowy wzór sprzeciwu:
Do Ministerstwa Zdrowia
Wyrażam sprzeciw wobec narzucenia obowiązkowych szczepień dzieci i dorosłych, które nie mają uzasadnienia epidemiologicznego, naukowego i medycznego. Tego uzasadnienia nie ma też w projekcie Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych wraz z załącznikami, wbrew Ustawie o zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych i zakażeń u ludzi oraz w Projekcie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wykazu zalecanych szczepień ochronnych oraz Międzynarodowej Książeczki Szczepień.
Badania naukowe dowodzą, że ryzyko przewyższa jakiekolwiek korzyści z masowego programu szczepień, który jest przyczyną epidemii chorób przewlekłych. Szczepionki nie są przebadane z kontrolą placebo, co jest niezgodne z deklaracja helsinską. Nie przeprowadzano również badań wplywu całego programu szczepień na zdrowie dzieci. Pod przymusem administracyjnym i groźbą nałożenia do 50 tysięcy kary my i nasze dzieci, jesteśmy poddawani gigantycznemu eksperymentowi o niemożliwych do oszacowania skutkach. To samo dotyczy szczepień zalecanych.
Dowody na powyższe zostaną przedstawione 16.09.2023 r. podczas Kongresu Wolności o Zdrowia w Poznaniu.
Dowody naukowe zebrał i wysłał w ramach konsultacji publicznych dr n. med. Piotr Witczak z Polskiego Stowarzyszenia Niezależnych Lekarzy i Naukowców oraz Fundacji Ordo Medicus, natomiast argumenty prawne Ogólnopolskie Stowarzyszenie Wiedzy o Szczepieniach STOP NOP. Udzielam im poparcia.
Żądam uwzględnienia wszystkich ponad 200 skarg polskich rodziców związanych z łamaniem Konstytucji RP przez polski rząd, które zostały złożone w Trybunale Konstytucyjnym.
Imię i nazwisko
2. Ponadto wyślij wniosek o udostępnienie informacji publicznej do poniższych instytucji.
Do: ……
kancelaria@mz.gov.pl
kontakt@kprm.gov.pl
kancelariaelektroniczna@nfz.gov.pl
urpl@urpl.gov.pl
inspektorat@gis.gov.pl
sekretariat.gis@sanepid.gov.pl
gif@gif.gov.pl
kancelaria@uodo.gov.pl
info@ptpipn.pl
zgptpiel@gmail.com
kontakt@p-t-t.org
doctors@umb.edu.pl
listy@ptwakc.kylos.pl
kontakt@neontologia.edu.pl
teresa.jackowska@ptp.edu.pl
infoepid@interia.pl
istankiewicz@pzh.gov.pl
ahorban@zakazny.pl
sekretariat.neaontologii@imid.med.pl
sekr.onkodz@spsk1.sz.pl
dyrektor@ipczd.pl
dyr@imid.med.pl
dyrektor@pzh.gov.pl
nia@nia.org.pl
nipip@nipip.pl
Wniosek o udostępnienie informacji publicznej
W imieniu własnym, na podstawie art. 2 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, wnoszę o udzielenie informacji publicznej.
W związku z opublikowaniem projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych
https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//516/12376156/13001616/13001617/dokument637508.pdf
oraz treścią załącznika nr 1 do tego rozporządzenia (tzw schemat szczepień) oraz treścią przepisu art. 17 ust 10 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (delegacja ustawowa dla tego rozporządzenia):
art. 17
ust 10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz chorób zakaźnych objętych obowiązkiem szczepień ochronnych,
2) osoby lub grupy osób obowiązane do poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym, wiek i inne okoliczności stanowiące przesłankę do nałożenia obowiązku szczepień ochronnych na te osoby,
3) kwalifikacje osób przeprowadzających szczepienia ochronne,
4) sposób przeprowadzania szczepień ochronnych,
5) tryb przeprowadzania konsultacji specjalistycznej, o której mowa w ust. 5,
6) wzory zaświadczenia, o którym mowa w ust. 4, książeczki szczepień oraz karty uodpornienia,
7) sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 8 pkt 1, i jej obiegu,
8) wzory sprawozdań z przeprowadzonych obowiązkowych szczepień ochronnych oraz tryb i terminy ich przekazywania
– uwzględniając dane epidemiologiczne dotyczące zachorowań, aktualną wiedzę medyczną oraz zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia proszę o przekazanie następujących NIEZBĘDNYCH DLA OKREŚLENIA TREŚCI ROZPORZĄDZENIA informacji w trybie dostępu do informacji publicznej poprzez odpowiedź na pytania:
1. Jakie konkretne dane epidemiologiczne stanowiły podstawę treści zaproponowanego w załączniku nr 1 schematu obowiązkowych szczepień dla dzieci i młodzieży, w szczególności w zakresie ustalenia wieku dzieci i młodzieży od kiedy powstaje obowiązek szczepień na każdą z wymienionych w załączniku chorób zakaźnych
2. Jaka konkretna aktualna wiedza medyczna (źródła, badania, publikacje) stanowiła podstawę treści zaproponowanego w załączniku nr 1 schematu obowiązkowych szczepień dla dzieci i młodzieży, w szczególności w zakresie ustalenia wieku dzieci i młodzieży od kiedy powstaje obowiązek szczepień na każdą z wymienionych w tym załączniku chorób zakaźnych ?
3. Jakie konkretnie zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia stanowiły podstawę treści zaproponowanego w załączniku nr 1 schematu obowiązkowych szczepień dla dzieci i młodzieży, w szczególności w zakresie ustalenia wieku dzieci i młodzieży od kiedy powstaje obowiązek szczepień na każdą z wymienionych w tym załączniku chorób zakaźnych?
4. Jakie konkretne dane wynikające ze wskazanych w pytaniach 1-3 powyżej źródeł, uzasadniają obowiązkowe szczepienia dorosłych zgodnie z treścią § 4, §6, §7, §8 projektu rozporządzenia?
5. Jakie były (jeśli zostały przekazane do ministerstwa) uwagi do projektu rozporządzenia podmiotów do których Minister Zdrowia przesłał projekt w ramach konsultacji rządowych https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//516/12376156/13001610/13001612/dokument637513.pdf ?
6. Dlaczego wzorem większości 25 państw europejskich szczepienia nie są dobrowolne?
7. Czy aktualna liczba zachorowań na poniższe choroby uzasadnia przymus szczepień dla dzieci?
1) błonica;
2) gruźlica;
3) inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae typu b;
4) inwazyjne zakażenia Streptococcus pneumoniae;
5) krztusiec;
6) nagminne zakażenie przyusznic (świnka);
7) odra;
8) ospa wietrzna;
9) ostre nagminne porażenie dziecięce (poliomyelitis);
10) różyczka;
11) tężec;
12) wirusowe zapalenie wątroby typu B;
13) wścieklizna;
14) zakażenia powodowane przez rotawirusy.
8. Czy dane statystyczne rozróżniają zachorowania związane z samym szczepieniem (np. gruźlica, polio, odra, różyczka, świnka, ospa wietrzna i krztusiec – poszczepienne)? Jeśli tak, to wnoszę o również o udostępnienie tych danych.
9. Czy WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) zaleca przymuszanie do szczepień, w tym karami pieniężnymi w kwocie do 50 tys. zł na rodzinę?
Imię i nazwisko
Gdy przyjdzie odpowiedź, opublikuj ją. Gdy nie otrzymasz odpowiedzi w ciągu 14 dni lub instytucja nie odpowie wcale lub nie odpowie na wszystkie pytania – masz prawo wysłać skargę do sądu administracyjnego za pośrednictwem adresata wniosku (trzeba wnieść opłatę sądową 100 zł). Wzór pobierz stąd. https://docs.google.com/document/d/1jf1ECgIVvuXZpExMh0jTq7z0rQWQ9RhxSghducb-XdA/edit?usp=sharing
Uwagi zgłoszone przez organizacje i osoby
Uwagi do Rozporządzenia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych
Dr n.med. Piotr Witczak
W świetle medycyny opartej na dowodach (evidence-based medicine; EBM) rzeczywisty profil bezpieczeństwa szczepień ochronnych zawartych w przedmiotowym projekcie rozporządzenia MZ jest praktycznie nieznany, tym samym nie ma naukowych podstaw do twierdzenia, że korzyść wynikająca z ochrony poszczepiennej przed chorobami zakaźnymi przewyższa ryzyko związane ze skutkami ubocznymi tych szczepień. Z uwagi na powyższe, nakładanie na obywateli Rzeczpospolitej Polskiej obowiązku poddawania się szczepieniom przeciw chorobom zakaźnym wymienionym w przedmiotowym projekcie rozporządzenia MZ jest nieetyczne i potencjalnie szkodliwe
Uzasadnienie (1/7):
Projekt Rozporządzenia obejmuje szczepionki, które nie były oceniane w ramach randomizowanego badania klinicznego (RCT) fazy trzeciej kontrolowanego obojętnym placebo, tym samym w świetle evidence-based medicine nie ma naukowych podstaw, aby uznać je za wystarczająco bezpieczne:
„Doświadczenie kliniczne lub badania obserwacyjne nigdy nie powinny być wykorzystywane jako jedyna podstawa oceny efektów interwencji – zawsze potrzebne są randomizowane badania kliniczne”
https://journaljammr.com/index.php/JAMMR/article/view/4686
„Randomizowane kontrolowane badania kliniczne są powszechnie uważane za złoty standard oceny bezpieczeństwa i skuteczności nowej szczepionki. Uczestnicy takich badań są losowo przydzielani do grupy otrzymującej badaną szczepionkę lub do grupy otrzymującej placebo (np. substancja obojętna lub sól fizjologiczna). Randomizacja i stosowanie placebo używane są w celu kontroli efektów zakłócających w sposób, dzięki któremu istotne różnice w ilości przypadków zachorowań lub niepożądanych działań obserwowanych w grupie szczepionkowej i grupie kontrolnej mogły być przypisane szczepionce”
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4157320/
„Trzecia faza badań klinicznych […] RCT są uważane za „złoty standard” badań, w których uczestnicy są losowo przydzielani do grupy, która otrzyma szczepionkę badaną lub kontrolną (placebo, inną szczepionkę lub nic)”
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4944327/
Uzasadnienie (2/7):
Uważa się, że nieetyczne jest niepodanie grupie kontrolnej innej szczepionki oraz, że testując szczepionkę nowej generacji, nieetyczne jest niepodawanie grupie kontrolnej aktualnej szczepionki. Natomiast bardziej nieetyczne wydaje się nieprzeprowadzenie przynajmniej jednego wysokiej jakości badania (RCT z obojętnym placebo), na podstawie którego można wiarygodnie oszacować częstość występowania zdarzeń niepożądanych, zanim szczepionka zostanie dopuszczona do obrotu i zacznie być powszechnie stosowana. W szczególności, że interwencje medyczne w postaci szczepionek dotyczą zazwyczaj osób zdrowych (profilaktyka). Ponadto szczepienia miały tylko znikomy wpływ na ograniczenie śmiertelności z powodu chorób zakaźnych i jest to naukowo dobrze uzasadnione. Pod względem zmniejszenia zachorowalności szczepionki przyczyniły się w bardziej znaczący, choć nie główny, sposób. Zachorowalność na niektóre z najgorszych chorób XIX wieku znacznie spadła, a niektóre w ogóle zniknęły z powodów niezwiązanych ze szczepionkami. Nawet w przypadku zachorowania większość chorób zakaźnych jest na ogół łagodna lub umiarkowana, a powikłania są rzadkie, istnieją również skuteczne metody leczenia):
„W każdym razie liczba zakażeń, którym zapobiega szczepienie, jest w rzeczywistości dość mała w porównaniu z całkowitą liczbą zakażeń, którym zapobiegają inne interwencje higieniczne, takie jak czysta woda, żywność i warunki życia”
„Większość historyków – po upływie ćwierci wieku od chwili, gdy po raz pierwszy wzbudziła kontrowersje – jest zgodna co do tego, że jeden wąski aspekt tezy McKeowna był poprawny – mianowicie, że lecznicze środki medyczne odegrały niewielką rolę w spadku śmiertelności przed połową XX wieku”
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1447153/
„Praca ta dokonała czegoś w rodzaju rewolucji pojęciowej w dyscyplinach historii i medycyny, obalając długoletnią ogólną ortodoksję dotyczącą znaczenia nauk medycznych i zawodu lekarza w doprowadzeniu do spadku śmiertelności, który towarzyszył industrializacji w Wielkiej Brytanii. Skutecznie wykazano, że te postępy w naukach medycznych, które stanowią podstawę dzisiejszego konwencjonalnego nauczania oraz praktyki klinicznej i szpitalnej, w szczególności immuno- i chemioterapie, odegrały jedynie bardzo niewielką rolę w wyjaśnieniu historycznego spadku poziomu umieralności”
Uzasadnienie (3/7):
W badaniach klinicznych szkody wynikające z zastosowania badanej interwencji są niedostateczne, dlatego niezbędne są skuteczne programy nadzoru nad bezpieczeństwem szczepień i badania obserwacyjne na dużą skalę:
„Obszerne dowody wskazują, że klinicyści w badaniach klinicznych zaniżają informacje o szkodach, a na ten problem składają się co najmniej trzy czynniki: ocena szkody przez klinicystów może nie odzwierciedlać doświadczenia pacjentów; szkoda może zostać wykryta w trakcie badań, ale badacze nie zgłaszają jej odpowiednio lub na raportowanie mają wpływ sponsorzy; a krótkotrwała obserwacja może nie wykryć długotrwałych i potencjalnie poważnych toksyczności. (…) Konieczne są skuteczne programy nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii i badania obserwacyjne na dużą skalę”
https://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045(16)00152-2/fulltext
Uzasadnienie (4/7):
Programy nadzoru nad bezpieczeństwem szczepień po wprowadzeniu szczepionek na rynek są wadliwe i znacznie zaniżają rzeczywistą skalę powikłań poszczepiennych:
„Średnio w Europie na 100 000 szczepień przypada 127 indywidualnych raportów bezpieczeństwa stosowania (ICSR; przypadki ze zgłoszeniami skutków ubocznych). Władze holenderskie rejestrują 701 zgłoszeń na 100 000 szczepień, podczas gdy Polska rejestruje jedynie 15 ISCR na 100 000 szczepień. Wiemy, że standardy raportowania baz danych ADR [działań niepożądanych leku] są ogólnie słabe”
https://www.publichealthpolicyjournal.com/general-5
„(…) raportowanych jest mniej niż 1% zdarzeń niepożądanych związanych ze szczepieniami”
Uzasadnienie (5/7):
Projekt Rozporządzenia obejmuje szczepionki, które mogą stanowić istotny czynnik ryzyka wielu chorób przewlekłych, a nawet zgonu:
„W krajach najbardziej rozwiniętych można wykryć dodatnią korelację pomiędzy liczbą dawek szczepionki a IMRs [współczynniki umieralności noworodków; infant mortality rates]”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36751569/
„Liczba otrzymanych szczepionek i status zaszczepienia na początku życia są powiązane z różnymi chorobami ostrymi i przewlekłymi. Najsilniejsze zależności zaobserwowane w odniesieniu do statusu zaszczepienia dotyczyły astmy, opóźnień rozwojowych i infekcji ucha”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32537156/
„Stwierdzono dodatni związek pomiędzy związaną ze szczepionką ekspozycją na aluminium a przewlekłą astmą”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36180331/
„Jeśli chodzi o choroby ostre i przewlekłe, zaszczepione dzieci znacznie rzadziej chorowały na ospę wietrzną i krztusiec niż dzieci nieszczepione, ale wbrew oczekiwaniom znacznie częściej diagnozowano u nich zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, alergiczny nieżyt nosa, egzemę i NDD [zaburzenie neurorozwojowe]. Osoby zaszczepione częściej stosowały także antybiotyki, leki na alergię i gorączkę; częściej były wyposażone w wentylacyjne wkładki douszne; w zeszłym roku częściej odwiedzały lekarza ze względów zdrowotnych i były hospitalizowane”
Mawson, Anthony R., et al. „Pilot comparative study on the health of vaccinated and unvaccinated 6-to 12-year-old US children.” J Transl Sci 3.3 (2017): 1-12.
„Stwierdzono pozytywną i istotną statystycznie zależność: im większy odsetek dzieci zaszczepionych zalecanymi szczepionkami, tym większa była częstość występowania AUT [autyzmu; autism] lub SLI [zaburzeń mowy lub upośledzenia językowego; speech or language impairment]”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21623535/
„Każdy z siedmiu wyników badania uległ odwróceniu, dając statystycznie istotne dodatnie korelacje między (a) szczepionką MMR a ASD (i PDD), (b) szczepionkami zawierającymi tiomersal a autyzmem, (c) liczbą dawek szczepionki a IMR, (d) powszechnymi szczepieniami przeciwko ospie wietrznej a zapadalnością na półpaśca oraz (e) szczepionkami przeciw grypie pandemicznej a raportami VAERS dotyczącymi utraty płodu”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36304385/
Uzasadnienie (6/7):
Projekt Rozporządzenia obejmuje szczepionki, które zawierają toksyczne substancje, między innymi tiomersal i adiuwanty glinowe , które mają udokumentowany naukowo negatywny wpływ na zdrowie człowieka, w szczególności dzieci, i nie zostały ocenione w ramach wysokiej jakości badań klinicznych zgodnie z zasadami EBM:
„W 1931 roku, w epoce przedantybiotykowej, kiedy zapalenie opon mózgowych było zabójczą chorobą, Powell i Jamieson opisali 22 pacjentów z zapaleniem opon mózgowych, którym wstrzyknięto 1% tiomersalu. Jedynym zdarzeniem niepożądanym zaobserwowanym u dwóch pacjentów było złuszczanie skóry po miejscowym nacieku. Leczenie nie powiodło się i wszyscy chorzy zmarli na zapalenie opon mózgowych. Pacjenci nie żyli wystarczająco długo, aby możliwe było zbadanie długoterminowej toksyczności i urazów. Jednak badanie to jest często cytowane jako dowód na to, że podawanie tiomersalu jest bezpieczne”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25377033/
„Kulminacja badań, które badają wpływ tiomersalu na ludzi, wskazuje, że jest to trucizna z mnóstwem szkodliwych konsekwencji, nawet na poziomach obecnie podawanych w szczepionkach”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25708367/
„Stanowisko CDC oparte na 6 badaniach epidemiologicznych, które CDC ukończyło, sfinansowało i/lub współsponsorowało (…) wyraźnie kontrastuje z badaniami prowadzonymi przez niezależnych badaczy w ciągu ostatnich 75+ lat, którzy konsekwentnie stwierdzali, że tiomersal jest szkodliwy [zaburzenia neurorozwojowe]”
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24995277/
„U dzieci ekspozycja na aluminium może pochodzić głównie ze szczepionek, w których Al jest dodawany jako adiuwant (Offit i Jew, 2003), który omija bariery ochronne przewodu pokarmowego, skóry (Exley, 2009) i jest wchłaniany ze 100% skutecznością (Yokel i McNamara, 2001). Wchłonięty Al może pośrednio uczestniczyć w reakcjach Fentona i skutecznie zastępować niezbędne biometale w licznych reakcjach enzymatycznych (Shafer i Mundy, 1995; Mundy i in., 1994). W układzie krążenia Al wiąże się z transferyną. Kompleks Al-transferyna ma pozorną zdolność do przekraczania barier krew-mózg i krew-płyn mózgowo-rdzeniowy. Gromadzi się w mózgu (Khan i in., 2013), skąd jest praktycznie nieusuwalny (Hem, 2002). Prawie 5 mg glinu ze szczepionek pozajelitowych może przedostać się do organizmu niemowlęcia (Miller, 2016). Biorąc pod uwagę fakt, że neurotoksyczność glinu została potwierdzona w doświadczeniach na myszach (Crepeaux i in., 2017) oraz badaniach klinicznych (Bishop i in., 1997), w 2019 roku zaproponowano, że nietoksyczne związki cynku (wodorotlenek, siarczan lub fosforan) mogą być stosowane jako zamiennik adiuwantu”
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0149763421003366
Uzasadnienie (7/7):
W 25 państwach w Europie szczepienia ochronne są dobrowolne i nie podlegają wymuszeniu w drodze grzywien administracyjnych:
o Austria – dobrowolne
o Białoruś – dobrowolne
o Cypr – dobrowolne
o Czarnogóra – dobrowolne
o Dania – dobrowolne
o Estonia – dobrowolne
o Finlandia – dobrowolne
o Holandia – dobrowolne
o Hiszpania – dobrowolne
o Irlandia – dobrowolne
o Islandia – dobrowolne
o Kazachstan – dobrowolne
o Liechtenstein – dobrowolne
o Litwa – dobrowolne
o Luksemburg – dobrowolne
o Łotwa – dobrowolne
o Norwegia – dobrowolne
o San Marino – dobrowolne
o Słowenia – dobrowolne
o Szwajcaria – dobrowolne
o Szwecja – dobrowolne
o Wielka Brytania – dobrowolne
o Belgia – dobrowolne (obowiązkowa tylko polio)
o Monako – dobrowolne (obowiązkowa błonica, tężec, polio)
o Niemcy – dobrowolne (obowiązkowa tylko odra)
Uwagi zgłoszone przez STOP NOP
Do
Ministra Zdrowia
ul. Miodowa 15
00-952 Warszawa
dep-zp@mz.gov.pl
kancelaria@mz.gov.pl
Elektroniczna skrzynka podawcza: /8tk37sxx6h/SkrytkaESP
dot. MZ 1574
ZPŚ.0210.17.2023.JK
PILNE!
Stanowisko w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych – projekt z dnia 29 sierpnia 2023 r.
Jako pełnomocnik Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Wiedzy o Szczepieniach „Stop NOP” z siedzibą w Poznaniu, odpis pełnomocnictwa w załączeniu, wskazuję iż Stowarzyszenie ma interes faktyczny i prawny w zajęciu merytorycznego stanowiska. Pomimo braku skierowania zapytania przez Ministra Zdrowia do organizacji publicznych, Minister Zdrowia powinien wiedzieć, że Ogólnopolskie Stowarzyszenie jest inicjatorem skargi rozpatrzonej przez Trybunał Konstytucyjny 9 maja 2023 r. sygn. SK 81/19 w sprawie obowiązkowych szczepień dzieci, w którym to wyroku Trybunał zakwestionował obowiązek szczepień oparty na komunikacie Głównegoo Inspektora Sanitarnego. Ponad 200 kolejnych spraw w sprawie nieuzasadnionego medycznie i prawnie przymusu szczepień dzieci zostało skierowanych do Trybunału Konstytucyjnego z inicjatywy Stowarzyszenia „Stop NOP” i czeka na rozpoznanie. Wszystkie te sprawy dotyczą tej samej kwestii: wolnej, świadomej i w żaden sposób niewymuszonej zgody w kwestii procedury medycznej (szczepienia), które wiążą się z ryzykiem nieodwracalnych powikłań.
Interes Stowarzyszenie upatruje również w fakcie, iż projektowane uregulowanie dotyczy materii, która jest przedmiotem objętej postulatami nowej regulacji, zawartymi w statucie Stowarzyszenia. Zgodnie z §10 pkt 3, 4 i 5 celami Stowarzyszenia są m. in.:
- przeciwdziałanie występowaniu Niepożądanych Odczynów Poszczepiennych (NOP);
- przeciwdziałanie naruszaniu wobec obywateli w zakresie realizacji systemu szczepień, praw wynikających z Konstytucji RP i aktуw prawa międzynarodowego odnoszących się do praw człowieka i pacjenta;
- poszerzanie i upowszechnianie wiedzy na temat faktycznego bezpieczeństwa i skuteczności tzw. szczepień ochronnych oraz alternatywnych metod stymulacji układu odpornościowego organizmu u dzieci i dorosłych.
Z powyższego wynika, że również statutowe cele Stowarzyszenia uzasadniają zajęcie stanowiska w przedmiocie projektowanego rozporządzenia.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2023 r. nr ZPŚ.0210.17.2023.JK Minister Zdrowia zasygnalizował rozpoczęcie konsultacji publicznych w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych i jednocześnie zakreślił ich termin do dnia 4 września. De facto w ważnej sprawie społecznej Minister Zdrowia przewidział 4 dni robocze jako czas konsultacji. Jako szczególne uzasadnienie tak krótkiego terminu konsultacji Minister Zdrowia wskazał „konieczność” przyjęcia „konsultowanego” rozporządzenia przed dniem 1 października 2023 r. z uwagi na treść orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego derogującego dotychczasowe normy prawne w zakresie obowiązkowych szczepień.
Uzasadnienie zawarte w piśmie Ministra Zdrowia jest nieprawdziwe i wprowadza w błąd.
Trybunał Konstytucyjny odroczył wejście w życie orzeczenia z dnia 9 maja 2023 r. derogującego dotychczasowe, niezgodne z Konstytucją RP normy prawne o 6 miesięcy od chwili publikacji (15 maja), a więc orzeczenie zacznie obowiązywać 16 listopada.
Powyższe wskazuje, iż pomiędzy faktycznym terminem derogacji, a terminem wskazanym przez ministra uzasadniającym faktyczny brak konsultacji jest różnica 46 dni, która w żaden sposób nie została wyjaśniona w treści projektowanego rozporządzenia.
Jednocześnie wskazuję, że zgodnie §40 uchwały nr 190 Rady Ministrów „Regulamin Pracy Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. (M.P. z 2013 r. poz. 979) – uregulowania przyjętego jako podstawy akt wyznaczający zasady legislacji przez ugrupowanie polityczne, którego nazwa brzmi „Prawo i Sprawiedliwość” wyznaczenie terminu do zajęcia stanowiska krótszego niż 7 dni, a w przypadku projektu aktu normatywnego – krótszego niż 14 dni, od udostępnienia projektu wymaga szczegółowego uzasadnienia.
W tym stanie faktycznym obowiązek konsultacji treści rozporządzenia jest FIKCJĄ, która wskazuje w jaki sposób władza wykonawcza traktuje ograniczenia prawne, które sama na siebie nałożyła. Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wskazywał w swoim orzecznictwie, że łamanie zasad reguł legislacji może stanowić podstawę zarzutów uzasadniających skargę konstytucyjną.
Nie sposób w tej sytuacji nie mieć uzasadnionych wątpliwości czy treść projektowa rozporządzenia została zaprezentowana w celu uzasadnionych społecznie ważnych interesów czy też zaspokojenia interesów lobbystów np. producentów preparatów – szczepionek, które mogą być podawane dzieciom (½ populacji) pod przymusem bez prawnej odpowiedzialności za skutki związane z działaniami niepożądanymi. W tym miejscu warto podkreślić, że co do zasady szczepienia nie zapewniają ochrony na całe życie, a więc przymus szczepienia dzieci jest z punktu widzenia medycznego nieuzasadnionym mitem wskazującym, że powyższe zapewnia ochronę całej populacji (1/2 versus 1/2) przed epidemią chorób zakaźnych.
Nadto Minister naruszył §37 uchwały nr 190 Rady Ministrów „Regulamin Pracy Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. nie przedstawiając projektu w celu zaopiniowania Radzie Legislacyjnej.
§37
Projekt aktu normatywnego o szczególnie istotnych skutkach prawnych, społecznych lub gospodarczych kieruje się do zaopiniowania przez Radę Legislacyjną przy Prezesie Rady Ministrów. W celu uzyskania opinii organ wnioskujący występuje z wnioskiem do Prezesa Rządowego Centrum Legislacji o skierowanie projektu do zaopiniowania przez Radę Legislacyjną.
Na dzień 4 września 2023 r. nie ma spraw, które byłyby liczniej reprezentowane w Trybunale Konstytucyjnym (ponad 200) niż sprawa nieuzasadnionego medycznie i prawnie przymusu szczepień dzieci.
Na dzień 4 września 2023 r. nie ma też spraw, w których większą niż w przedmiotowej kwestii liczba organizacji zajęłaby stanowisko (amicus curiae) przeciwko przymusowi szczepień np. „Polskie Stowarzyszenie Niezależnych Lekarzy i Naukowców”, Stowarzyszenie Nauczycieli i Pracowników Oświaty „Nauczyciele dla Wolności”, Ogólnopolskie Stowarzyszenie Wiedzy o Szczepieniach „Stop NOP”, „Fundacja Życie i Rodzina” z siedzibą w Warszawie, Fundacja „Ordo Medicus”, Stowarzyszenia Bronimy Munduru – Dla Przyszłych Pokoleń, Fundacja “Polskie Veto”, Stowarzyszenie “Medycy Nadziei”.
Przekroczenie granic delegacji ustawowej przez Ministra Zdrowia
Treść projektowanego rozporządzenia przekracza zakres delegacji ustawowej i jest niezgodna z wytycznymi zawartymi w treści delegacji ustawowej. W treści projektowanego rozporządzenia Minister Zdrowia jako podstawę jego wydania wskazuje art. 17 ust. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2023 r. póz. 1248) gdyż w ŻADEN sposób nie uwzględnia danych epidemiologicznych dotyczących zachorowań, aktualnej wiedzy medycznej oraz zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia. Wolna decyzja w kwestii szczepień jest jednym z celów WHO, będącym odpowiedzią na konflikt pomiędzy państwem a jednostką: „Należy umożliwić ludziom wzięcie odpowiedzialności za ich własne zdrowie” (WHO 1988). Powyższe stanowi granicę delegacji ustawowej wyznaczającej treść rozporządzenia.
Jeśli ktokolwiek chciałby doszukać się w treści uzasadnienia projektu dlaczego Minister Zdrowia uważa, że szczepienia dzieci powinno być obowiązkowe, będzie zawiedziony, gdyż w tym zakresie Minister Zdrowia nie przywołuje żadnych danych epidemiologicznych mających jakiekolwiek uzasadnienie w aktualnej wiedzy medycznej. Powyższe jest wprost niezgodne z treścią delegacji ustawowej, która odwołuje się do zachorowań. Jakie zachorowania i na jaką chorobę zakaźną 29 sierpnia 2023 r. uzasadniają wprowadzenia przymusu szczepienia pomimo ryzyka nieodwracalnych powikłań ? Zgodnie z wytycznymi Trybunału Konstytucyjnego jest to podstawowa granica której spełnienie wskazuje, czy organ władzy wykonawczej działa w granicach prawa czy też regulacja jest niekonstytucyjna z uwagi na jej przekroczenie albo w ogóle pominięcie, tak jak w przedmiotowej sprawie. Próżno szukać w uzasadnieniu przedmiotowego rozporządzenia jakichkolwiek danych medycznych.
Co więcej, nie można znaleźć w treści uzasadnienia przedmiotowego rozporządzenia dlaczego większość krajów europejskich i nie tylko uznaje dobrowolność szczepień z uwagi na możliwość wystąpienia nieodwracalnych powikłań, a nadto wbrew podstawowej zasadzie państwa prawa, dodatkowo próbuje wprowadzić obowiązek szczepień na niektóre choroby zakaźne osób dorosłych odwołując się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, mimo że wyrok Trybunału w żadnej mierze nie dotyczył osób dorosłych. Powyższe wskazuje, iż organ władzy wykonawczej świadomie przekracza granice posiadanych kompetencji i w drodze rozporządzenia próbuje uregulować kwestie praw i wolności obywatelskich zastrzeżonych dla aktów rangi ustawowej.
Co więcej, wielu profesorów medycyny i specjalistów wskazuje, że szczepienia same w sobie są przyczyną chorób zakaźnych powodując zachorowanie. Tak jest w przypadku szczepienia przeciwko gruźlicy podawanego dzieciom w pierwszych godzinach po narodzeniu bez wykluczenia kategorycznych przeciwwskazań producenta w postaci niedoborów odporności. W Polsce nie są gromadzone dane statystyczne, które wskazywałby ile zachorowań np. na gruźlicę to zachorowania na gruźlicę poszczepienną.
Nie dość, że projektowane rozporządzenie nie odwołuje się do wytycznych z delegacji ustawowej i nie opiera się na analizie zachorowalności, to z dostępnych danych wynika, że np. zachorowalność na gruźlicę u dzieci spowodowana jest w większości przez samo szczepienie, do którego Minister Zdrowia chce przymuszać!
Szczepionki nie są badane w zestawieniu z prawdziwym placebo, nie ma również badań dotyczących bezpieczeństwa podanych wszystkich dawek szczepień, których liczba zmieniła się z uwagi na publikację przez Głównego Inspektora Sanitarnego Programu Szczepień Ochronnych jako komunikatu.
Jedna z ostatnich prac wskazujących na zatrucie adiuwantami i konserwantami zawartymi w szczepionkach została opublikowana w Journal of Trace Elements in Medicine and Biology, Aluminium w tkankach mózgowych u osób cierpiących na autyzm, Matthew Mold , Dorcas Umar , Andrew King , Christopher Exley, tom 46 z 2018 r., str. 76-82. Dotychczas nikt wyników przedmiotowej pracy nie podważył. Praca ta wskazuje na szkodliwość stosowanych w szczepionkach adiuwantów, których działanie jest neurotoksyczne.
Jak wskazuje w uwagach do projektu przedmiotowego Rozporządzenia dr. n. med. Piotr Witczak ze Stowarzyszenia Niezależnych Lekarzy i Naukowców oraz Fundacji Ordo Medicus: “W świetle medycyny opartej na dowodach (evidence-based medicine; EBM) rzeczywisty profil bezpieczeństwa szczepień ochronnych zawartych w przedmiotowym projekcie rozporządzenia MZ jest praktycznie nieznany, tym samym nie ma naukowych podstaw do twierdzenia, że korzyść wynikająca z ochrony poszczepiennej przed chorobami zakaźnymi przewyższa ryzyko związane ze skutkami ubocznymi tych szczepień.”
25 państw w Europie i nie tylko, ma system szczepień dzieci, które są całkowicie dobrowolne i nie podlegają wymuszenia w drodze grzywien administracyjnych. Są to następujące kraje:
1. Austria – dobrowolne
2. Białoruś – dobrowolne
3. Cypr – dobrowolne
4. Czarnogóra – dobrowolne
5. Dania – dobrowolne
6. Estonia – dobrowolne
7. Finlandia – dobrowolne
8. Holandia – dobrowolne
9. Hiszpania – dobrowolne
10. Irlandia – dobrowolne
11. Islandia – dobrowolne
12. Kazachstan – dobrowolne
13. Liechtenstein – dobrowolne
14. Litwa – dobrowolne l
15. Luksemburg – dobrowolne
16. Łotwa – dobrowolne
17. Norwegia – dobrowolne
18. San Marino – dobrowolne
19. Słowenia – dobrowolne
20. Szwajcaria – dobrowolne
21. Szwecja – dobrowolne
22. Wielka Brytania – dobrowolne
23. Belgia – dobrowolne (obowiązkowa tylko polio)
24. Monako – dobrowolne (obowiązkowa błonica, tężec, polio)
25. Niemcy – dobrowolne (obowiązkowa tylko odra) .
Z uwagi na powyższe podnoszę dodatkowo, że obowiązek szczepień w Polsce narusza również konstytucyjną zasadę proporcjonalności. Skoro w 25 krajach europejskich szczepienia mogą być dobrowolne bez szkody dla zdrowia publicznego, to znaczy to, że ustawodawca naruszył zasadę proporcjonalności wprowadzając obowiązek szczepień bez merytorycznego uzasadnienia mimo podobnej sytuacji epidemiologicznej.
Zasada proporcjonalności jest elementem składowym zasady państwa prawnego. Państwo prawne opiera się na założeniu racjonalności prawodawcy, a warunkiem koniecznym realizacji tego założenia jest przestrzeganie proporcjonalności w procesie stanowienia prawa. Racjonalny prawodawca stanowi prawo sprawiedliwe, stąd w zasadzie sprawiedliwości należy też upatrywać podstaw obowiązywania zasady proporcjonalności (H. Schneider: Zur Verh(ltnism((igkeits – Kontrolle inbesondere bei Gesetzen (w:) Bundesverfassungsgericht und Grundgesetz, cz. II pod red. Ch. Starck, T(bingen 1976, s. 393). Trybunał Konstytucyjny odwoływał się już w przeszłości do konstytucyjnej zasady proporcjonalności, przyjmując ją za podstawę swych rozstrzygnięć. Zdaniem TK z zasady tej wypływa, po pierwsze, przyjmowanie danej regulacji tylko wówczas, gdy jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest powiązana, po drugie, nakaz kształtowania danej regulacji w sposób zapewniający osiągnięcie zamierzonych skutków, i po trzecie, wymóg zachowania proporcji między efektami wprowadzonej regulacji a ciężarami względnie niedogodnościami wynikającymi z niej dla obywateli. (K. 11/94, OTK w 1995 r., cz. I, poz. 12 i K. 10/95 OTK ZU, nr 2, s. 79). Zasada proporcjonalności w ujęciu szerokim szczególny nacisk kładzie na adekwatność celu i środka użytego do jego osiągnięcia. Z powyższego wynika, iż jeżeli cel regulacji prawnej można osiągnąć przy pomocy dwóch środków, przy czym jeden z nich w większym stopniu pogarsza sytuację prawną podmiotu, to należy wybrać ten drugi (R.Alexy, Theorie der Grundrechte, Baden‐Baden 1985 , s. 100, por. też Lothar Hirschberg, Der Grundsatz der Verh(ltnism((igkeit, G(ttingen 1981, s. 43 i nast.). Podobnie zasadę proporcjonalności definiuje się w nowszej polskiej literaturze przedmiotu. „W działalności organów prawodawczych (…) powinno się respektować tzw. wymaganie proporcjonalności (adekwatności); spośród możliwych (i zarazem legalnych) środków oddziaływania – napisała S. Wronkowska (w) Polskie dyskusje o państwie prawa, Warszawa 1995, s. 74 – należałoby wybierać środki skuteczne dla osiągnięcia celów założonych, a zarazem możliwie najmniej uciążliwe dla podmiotów, wobec których mają być zastosowane, lub dolegliwe w stopniu nie większym niż jest to niezbędne dla osiągnięcia założonego celu”.
Uzupełniając więc dotychczasową argumentację, wskazuję że projektowane przepisy naruszają również art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie jakim nakładają obowiązki na obywateli określone w komunikacie GIS bez rozważania innych rozwiązań w tym zakresie, które bazowałyby na dobrowolności szczepień i świadomej zgodzie na wykonanie tej procedury medycznej przewidzianej przez art. 16 ustawy o prawach pacjenta. Obowiązek szczepień ochronnych w Polsce uzasadnia się koniecznością budowania odporności populacyjnej (herd immunity). Niemniej dzieci to statystycznie 1/2 populacji polskiego społeczeństwa, a według dostępnych danych dorośli nie odnawiają swoich szczepień z dzieciństwa. W tej sytuacji powstaje pytanie o zasadność Programu Szczepień Ochronnych, który dotyczy 1/2 populacji i wiąże się z ryzykiem nieodwracalnych powikłań – niepożądanego odczynu poszczepiennego.
Art. 31 ust. 3 Konstytucji stanowi, że ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
W płaszczyźnie materialnej sformułowania art. 31 ust. 3 zd. 1 nawiązują przede wszystkim do zasady proporcjonalności, określanej też jako zakaz nadmiernej ingerencji. Zasada ta to nieodłączny element koncepcji państwa prawnego obecny w orzecznictwie konstytucyjnym wszystkich państw naszego kręgu kultury prawnej. Jest ona też obecna w postanowieniach Konwencji Europejskiej i w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W orzecznictwie polskiego Trybunału zasada proporcjonalności znalazła rozwinięcie jeszcze na gruncie poprzednich uregulowań konstytucyjnych. Za aktualne Trybunał uznał stwierdzenie (zawarte w orzeczeniu z 26 kwietnia 1995 r., K. 11/94, i wielokrotnie powtarzane w dalszym orzecznictwie), że dla oceny, czy doszło do naruszenia zasady proporcjonalności (zakazu nadmiernej ingerencji) konieczne jest udzielenie odpowiedzi na trzy pytania: „1) czy wprowadzona regulacja ustawodawcza jest w stanie doprowadzić do zamierzonych przez nią skutków; 2) czy regulacja ta jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest powiązana; 3) czy efekty wprowadzanej regulacji pozostają w proporcji do ciężarów nakładanych przez nią na obywatela”. Zwrócił też uwagę, że art. 31 ust. 3 zd. 1 konstytucji z 1997 r. szczególny nacisk położył na kryterium „konieczności w demokratycznym państwie”. Oznacza to, że każde ograniczenie praw i wolności jednostki musi być w pierwszym rzędzie oceniane w płaszczyźnie pytania, czy było ono „konieczne”, czyli – innymi słowy, czy tego samego celu (efektu) nie można było osiągnąć przy użyciu innych środków, mniej uciążliwych dla obywatela, bo słabiej (bardziej płytko) ingerujących w sferę jego praw i wolności. Powyższa formuła zasady proporcjonalności została również potwierdzona w wyroku z 3 października 2000 r., K. 33/99. Pytania te są aktualne na gruncie przedmiotowej sprawy zważywszy, że populacja osób dorosłych nie odnawia szczepień jak również zważywszy na fakt, że większość państw europejskich (w tym sąsiedzi RP) nie przewidują obowiązku szczepień ochronnych.
Z art. 31 ust. 3 Konstytucji wynikają trzy zasady: wyłączności ustawy, proporcjonalności oraz zachowania istoty wolności i praw. Spośród powyższych zasad, pierwsza jest klauzulą generalną i ma charakter formalny, zaś dwie pozostałe – materialny. Przepis ten zawiera także katalog materialnych przesłanek dopuszczalności ograniczeń wolności i praw.
Zasada wyłączności Ustawy mówi o tym, że wyznaczenie granic konstytucyjnych wolności i praw może mieć miejsce tylko w ustawie, czyli w podstawowym akcie normatywnym, o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, powszechnie obowiązującym, uchwalanym przez organ posiadający władzę ustawodawczą. Niemniej jednak pamiętać należy, iż zasada ta nie dotyczy wyłącznie formy wprowadzenia ograniczeń, lecz rozumieć należy ją również jako nakaz dochowania zupełności regulacji. „Skoro ograniczenia konstytucyjnych praw i wolności mogą być ustanawiane ‘tylko’ w ustawie, to kryje się w tym nakaz kompletności unormowania ustawowego, które musi samodzielnie określać wszystkie podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności, tak aby już na podstawie lektury przepisów ustawy można było wyznaczyć kompletny zarys (kontur) tego ograniczenia.
W przypadku szczepień obowiązkowych na skutek zmieniającego się komunikatu GIS ilość szczepień obowiązkowych wzrosła na przestrzeni lat z kilku do kilkudziesięciu. Trudno jest zrozumieć taką zmianę, która wiąże się z tak drastycznym rozszerzeniem obowiązku sankcjonowanego przy pomocy grzywny administracyjnej. Eksperci w ramach zespołu do spraw szczepień ochronnych rekomendujący GIS kalendarz szczepień na dany rok, nie mieli obowiązku prawnego protokołowania posiedzeń i dotychczas nie mieli również obowiązku składania oświadczenia o potencjalnym konflikcie interesów.
W odpowiedzi na pismo Stowarzyszenia Stop NOP z dnia 16 marca 2017 roku wystosowane w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej główny inspektor sanitarny przesłał fragment protokołu z posiedzenia Rady Sanitarno-Epidemiologicznej z dnia 8 lutego 2017 roku. W protokole tym na str. 3 widnieje następujący zapis:
„Zgodnie z porządkiem obrad Pan Michał Ilnicki – Dyrektor Departamentu Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób u Ludzi GIS, […] przedstawił propozycje Pediatrycznego Zespołu Ekspertów ds. Programu Szczepień Ochronnych rekomendował:
Przywrócenie zapisu dotyczącego podania 4-tej dawki szczepionki w 16-18 miesiącu życia. Da to szanse równego dostępu wszystkim producentom szczepionek do uczestnictwa w realizacji PSO […].”
Z zapisu tego wynika, że uzasadnieniem rekomendacji w tym wypadku był interes producenta, a nie bezpieczeństwo i zdrowie pacjenta i podobnie reguluje powyższe kwestie treść projektowanego rozporządzenia gdyż nie zawiera żadnego odwolania się do danych medycznych.
Nadto podczas posiedzenie Zespołu Parlamentarnego prof. Ewa Helwich wprost wskazała, że szczepienie noworodków w pierwszej dobie podyktowane jest polityką medyczną, a nie ma uzasadnienia z punktu widzenia ochrony zdrowia.
Nie dość, że powyższe jest realizacja polityki koncernów farmaceutycznych to jeszcze sprzeczne jest ze wskazaniami producenta, które odwołują się do zakazu szczepienia dziecka bez wykluczenia np. niedoborów odporności.
Niedopuszczalne jest przyjmowanie w ustawie uregulowań blankietowych, pozostawiających organom władzy wykonawczej czy organom samorządu lokalnego swobodę normowania ostatecznego kształtu owych ograniczeń, a w szczególności wyznaczania zakresu tych ograniczeń”. (wyrok TK z dnia 12 stycznia 2000 r., P 11/98, OTK 2000/1/3). Wynika z tego również zakaz pozostawiania uznaniu administracyjnemu kwestii wolności i praw człowieka. Powoduje to stworzenie przestrzeni do nadużyć oraz stwarza zagrożenie dla praw i wolności obywatelskich.
Z kolei zasada proporcjonalności (określana również jako zakaz nadmiernej ingerencji), ujęta w art. 31 ust. 3 Konstytucji, tworzy wymóg, aby środek stosowany dla osiągnięcia zamierzonego celu był niezbędny i właściwy oraz aby związana z nim ingerencja nie była nadmierna. Zasada ta wyznacza granice ingerencji w konstytucyjne wolności i prawa. Zastrzeżenie, że ograniczenia mogą być ustanawiane tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie, tworzy, zdaniem TK, nakaz rozważenia, czy: a) wprowadzona regulacja jest w stanie doprowadzić do zamierzonych przez nią skutków, b) wprowadzona regulacja jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest połączona, c) efekty wprowadzonej regulacji pozostają w proporcji do ciężarów nakładanych przez nią na obywatela (proporcjonalność sensu stricto; zob. m.in. orzeczenie TK z 26 kwietnia 1995 r., K. 11/94, OTK w 1995 r., cz. I, poz. 12 oraz wyroki TK z: 28 czerwca 2000 r., K. 34/99, OTK ZU nr 5/2000, poz. 142 i P 14/01, 13 marca 2007 r., K 8/07, OTK ZU nr 3/A/2007, 3 czerwca 2008 r., sygn. K 42/07, OTK ZU nr 5/A/2008, poz. 77). Negatywne skutki nigdy zatem nie mogą przeważać i zawsze muszą pozostawać w rozsądnej proporcji do zamierzonego celu i treści tych wolności i praw, które są gwarantowane przez normy konstytucyjne. „Ponadto chodzi tu o środki niezbędne, w tym sensie, że chronić będą określone wartości w sposób, bądź w stopniu, który nie mógłby być osiągnięty przy zastosowaniu innych środków. Niezbędność to również skorzystanie ze środków jak najmniej uciążliwych dla podmiotów, których prawa lub wolności ulegną ograniczeniu.” (wyrok TK z dnia 26 maja 2008 r., SK 25/07, OTK ZU 6A/2008, poz. 119).
W tym miejscu należy wskazać, że rozważając bilans korzyści – negatywne skutki – Polska do dnia dzisiejszego nie wypełniła swoich zobowiązań dotyczących prawidłowego rejestrowania NOP (niepożądanych odczynów poszczepiennych).
W Polsce dotychczas nie stworzono systemu odszkodowawczego, za NOP (państwa nie bierze odpowiedzialności np. za zgon spowodowany wymuszonym szczepieniem) który może wynikać np. z reakcji osobniczej organizmu (czegoś czego medycyna nie potrafi wytłumaczyć, gdyż każdy z nas jest inny i inaczej może zareagować na szczepienie) i który również może zakończyć się zgonem.
Kolejnym wątpliwości wzbudza u rodziców kwestia rejestracji „Niepożądanych Odczynów Poszczepiennych. Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. 2008 Nr 234 poz. 1570) lekarz lub felczer, który podejrzewa lub rozpoznaje wystąpienie „Niepożądanego Odczynu Poszczepiennego”, ma obowiązek, w ciągu 24 godzin od powzięcia podejrzenia jego wystąpienia, zgłoszenia takiego przypadku do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego właściwego dla miejsca powzięcia podejrzenia jego wystąpienia.
Dziś rodzice dzieci, u których wystąpił NOP często spotykają się z niechęcią lekarzy do wykonania tego obowiązku czy też z niewłaściwym odnotowaniem NOP przez stację sanitarno – epidemiologiczną, która mimo że jest organem administracji państwowej, nie podlega kontroli sądowej w tym zakresie.
W państwie prawa każdy akt władczy (także dotyczący odnotowania NOP) powinien być poddany kontroli sądu i niezawisły sąd winien rozstrzygnąć czy rację ma organ administracji czy rodzic. Dziś niewytłumaczalne jest istnienie np. prawa odwołania się od decyzji odmawiającej rejestrację samochodu do sądu, a w przypadku sprawy niepomiernie ważniejszej – rejestracja NOP-u u dziecka – brak takiego uprawnienia. Sądy administracyjne w Polsce uznały, że odnotowanie przez sanepid NOP nie podlega kontroli – kognicji sądu administracyjnego, np. postanowienie w sprawie VII SA/Wa 301/17 WSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017. Z uzasadnienia postanowienia Sądu wynika: „Rozpoznając przedmiotową sprawę, Sąd uznał, iż skargę należało odrzucić. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, określonej w art. 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.” W sprawie tej sanepid sam (bez wiedzy stron) zmienił kwalifikację NOP-u z poważnego na lekki pomimo faktu zgłoszenia przez lekarza NOP-u poważnego, gdyż dziecka traciło przytomność i wymagało hospitalizacji. Z powyższego wynika, iż w obecnym stanie prawnym rejestr sanepidu nie podlega kontroli sądowej, natomiast sanepid z odnotowanych w rejestrze danych wywodzi wniosek dotyczący bezpieczeństwa szczepień. Wątpliwość budzi również fakt, iż dziś rejestr ten prowadzony bez nadzoru sądu, prowadzony jest przez organ o de facto sprzecznych kompetencjach. Jest tak, gdyż to sanepid wszczyna postępowania przymuszające do wykonania zaległych szczepień ochronnych, a jednocześnie odpowiedzialny jest za utrzymanie wysokiej wyszczepialności. W praktyce oznacza to, iż ten sam organ ma odnotowywać negatywne zdarzenia, które mogą być efektem jego działań – przymuszenia. Również lekarz, który ma obowiązek zgłoszenia podejrzenia wystąpienia NOP pozostaje w konflikcie interesów, gdyż może dojść do sytuacji gdy błędnie zakwalifikował do szczepienia i tym samym spowodował NOP, który jest zobowiązany jako lekarz zgłosić.
Dlatego dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Europy nr 2010/84/UE z dnia 15 grudnia 2010 r. zmieniająca – w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii – dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, zgodnie z którą pacjenci, ich przedstawiciele ustawowi i opiekunowie faktyczni, winni uzyskać uprawnienia do bezpośredniego zgłaszania niepożądanych działań produktów leczniczych, których doświadczyli lub które obserwowali u osób trzecich.
Od rozstrzygnięcia sanepidu w zakresie rejestracji „Niepożądanego Odczynu Poszczepiennego” rodzic winien zyskać prawo odwołać się do niezawisłego Sądu w sytuacji, gdy sanepid nie odnotuje „Niepożądanego Odczynu Poszczepiennego” lub też błędnie go zakwalifikuje. Co więcej, gdyby lekarz nie wykonał swojego obowiązku, rodzic winien zyskać prawo zgłoszenia wystąpienie u dziecka „Niepożądanego Odczynu Poszczepiennego”. Są to zmiany konieczne, zgodne ze wskazaną dyrektywą, gdyż w państwie prawa każdy akt władczy powinien być poddany kontroli sądu i niezawisły sąd winien rozstrzygać czy rację ma organ administracji czy rodzic. Dlaczego ta zmiana jest taka ważna. Zarówno według Światowej Organizacji Zdrowia, jak i polskich specjalistów rejestr NOP w obecnym kształcie jest niedoszacowany. Jest to również pogląd lekarzy i epidemiologów:
”Nie podlega żadnej dyskusji, że powinniśmy lepiej niż dotychczas rejestrować niepożądane odczyny poszczepienne. Dialog w tej kwestii jest bardzo potrzebny” – powiedział otwierając konferencję zorganizowaną w ramach obchodów Europejskiego Tygodnia Szczepień 2017.” – profesor Mirosław Wysocki (dyrektor w latach 2010 – 2017 NIZP-PZH).
Cztery lata temu próby wprowadzenia obowiązku wykonywania szczepień ochronnych wśród dzieci odrzuciły Dania, Finlandia, Szwecja oraz Niemcy, a trzy lata wcześniej Norwegia – dlaczego? – Powołując się na szacunek dla praw obywatelskich.
Dziś w razie wystąpienia powikłań, o których uprzedza sam producent, rodzic zostaje pozostawiony sam sobie. Sam rehabilituje i leczy dziecko, musi zrezygnować z pracy i jeśli chce dochodzić roszczeń musi uzbierać na wpis sądowy, biegłych sądowych i prawnika bez gwarancji wygranej. Producent ma nieograniczone środki i czas aby się bronić. Czy jest to sprawiedliwe?
Europejski Trybunał Praw Człowieka wskazywał, że przymus szczepień ochronnych z których stosowaniem nieuchronnie wiąże się możliwość wystąpienia powikłań poszczepiennych, w tym także śmierć, narusza art. 8 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Są to np. orzeczenia z dnia 9 lipca 2002 r. w sprawie Ilaria Salvetti przeciwko rządowi włoskiemu, oraz wyrok z dnia 15 marca 2012 r. w sprawie Dmitriyevich przeciwko Ukrainie. W orzeczeniu z dnia 9 lipca 2002 r. wydanym w sprawie Ilaria Salvetti przeciwko Włochy, 42197/98 Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał on, że państwo, które stosuje przymus, a nie przewiduje systemu odszkodowawczego narusza Konwencję o Ochronie Praw Człowieka. „Sąd uznaje, że obowiązkowe szczepienia będące przymusowym świadczeniem zdrowotnym oznaczają ingerencję w prawo do poszanowania życia prywatnego zagwarantowanego w art. 8 § 1 Konwencji”.
Skoro szczepienia ochronne są dobrowolne w innych krajach Europy, to dlaczego nie mają być dobrowolne w Polsce?
Nikt do dziś dnia nie oszacował kosztów leczenia powikłań, a mimo to twierdzi się, że szczepienia są bezpieczne i bilans korzyści wykonywania obowiązkowych szczepień ochronnych uzasadnia ich dalsze przymusowe wykonywanie. Gdzie tu jest logika?
Jak bardzo krzywdzący jest obecnie obowiązujący system szczepień ochronnych pokazuje jeszcze jedno porównanie. W Niemczech nie przymusza do wykonywania szczepień ochronnych, ale już w roku 1961 wprowadzono system odszkodowań dla osób, które doznały uszczerbku na zdrowiu poddając się dobrowolnym (a nie obowiązkowym poza jedną szczepionką przeciw odrze) szczepieniom ochronnym.
Jak wskazano wyżej, Konstytucja w art. 31 ust. 3 wprowadza nakaz zupełności regulacji ustawowej ograniczającej wolności i prawa człowieka i obywatela. Nakaz ten należy uznać za funkcjonalnie związany z zasadami pewności i bezpieczeństwa prawnego oraz ochrony zaufania do państwa i tworzonego przez nie prawa. Stąd w ustawie nie tylko musi być zawarty zakres ograniczenia konstytucyjnych wolności i praw. Wiążą się z tym dwa dodatkowe zastrzeżenia: niedopuszczalność odsyłania w tej materii do aktów wykonawczych, aktów prawa miejscowego czy aktów organów administracji publicznej oraz kierowany do ustawodawcy nakaz szczegółowości, jasności i precyzyjności, który pozbawi organy stosujące prawo nadmiernej swobody przy ustalaniu w praktyce zakresu podmiotowego i przedmiotowego ograniczeń konstytucyjnych wolności i praw jednostki.
W wyrokach z dnia 20 kwietnia 2004 r. (K 45/02, OTK-A 2004/4/30) oraz z dnia 30 października 2001 r. (K 33/00, OTK ZU nr 7/2001, poz. 217) TK podkreślił, że „założenie to można określić ogólnie jako zasadę określoności ustawowej ingerencji w sferę konstytucyjnych wolności i praw jednostki. Kierując się tą zasadą, Trybunał Konstytucyjny reprezentuje stanowisko, iż przekroczenie pewnego poziomu niejasności przepisów prawnych stanowić może samoistną przesłankę stwierdzenia ich niezgodności zarówno z przepisem wymagającym regulacji ustawowej określonej dziedziny (np. ograniczeń w korzystaniu z konstytucyjnych wolności i praw, art. 31 ust. 3 zdanie 1 Konstytucji), jak i z wyrażoną w art. 2 Konstytucji zasadą państwa prawnego.”
Reasumując, szczepienia powinny być dobrowolne, zaś Państwo katolickie nie może narzucać swoim obywatelom konieczności szczepienia preparatem, produkowanym w oparciu o linie komórkowe pobrane z ciał abortowanych dzieci Państwo nie może ograniczać praw i wolności obywatelskich przy pomocy rozporządzenia wydanego z przekroczeniem delegacji ustawowej.
/-/ Arkadiusz Tetela
a d w o k a t
Załączniki:
- odpis pełnomocnictwa
- odpis statutu
- chpl BCG
- uwagi zgłoszone przez dr n.med. Piotra Witczaka